herinneringen aan opa's eetlepeltje...

ave,
het is avond,
hier zitten we dan met een kopje jasmijn thee met rozen bladeren en wat herinneringen.
het is alweer ruim 3jaar geleden dat mijn opa overleed,
ik ben de enige samen met me moeder die hem missen...

van mijn opa's spullen is weinig bewaard gebleven,
want mijn oma vond dat hij altijd maar troep verzamelde,
ze had alles na zijn overlijden weggegooid,
voor dat een van ons ook maar iets kon redden.
het was geen liefde vol huwelijk tussen hun, maar dat is een ander verhaal...

mijn opa had al zijn ''troep'' in een klein tuin huisje staan,
op een klein stukje grond tegen de bossen aan,net buiten de stad,
het huisje was tot de nok gevuld met antiek,boeken en curiositeiten...
ik kwam er altijd graag en keek altijd mijn ogen uit als een klein jongetje ...
al had mijn oma het liever niet,ze vond het veels te gevaarlijk...
hij noemde alles wat er in zijn huisje stond souvenirs ,
souvenirs die hij door zijn reizen in tijd heeft gekregen...

vandaag tijdens het zoeken naar een leuke theelepeltje kwam ik een van zijn souvenirs tegen...
een zilveren eetlepeltje...
ik werd met dat lepeltje vroeger gevoed,
onder tussen vertelde hij me het verhaal er achter...

mijn opa's familie is van oost Europees adel,
en vroeger woonde hij met zijn ouders en zusje op een grote landhuis,
ze hadden een prachtig huis die op generatie volledig overging,
en dat lepeltje was een onderdeel van een prachtig servies,
ze kwamen in die oude dagen niets te kort...

helaas trof de tweede wereld oorlog mijn opa twee maal,
hij verloor zijn moeder en zusje in een consentoratiekamp,
en na de oorlog werd de landhuis en al zijn bezittingen door de communisten afgepakt...
hij zelf vluchtte samen met maar een koffer met bezittingen richting het westen...
en zo nam hij het lepeltje mee,onbewust...

met dat lepeltje werd ik mee dus gevoed als een klein jongetje,.
jaren heb ik er niet meer opgelet,of naar om gekeken,

maar toen hij net overleden was zag ik het lepeltje liggen in de la tussen het oude bestek van mijn oma zelf,
ik twijfelde geen minuut,
ik stopte hem in mijn zak, zonder mijn oma iets te vertellen...
niet dat mijn oma het lepeltje ooit gemist heeft...

en zo is dat lepeltje weer een generatie gered...
en ben ik blij dat ik hem heb,
want hoe gek ook, het blijft een familiestuk...



faitfully yours
R.Albert
25 jan 2013 - bewerkt op 25 jan 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van tea4u
tea4u, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende