je bent percect zo als je bent

ave,
men meet in de ogen van onze maatschappij graag zijn ''succes''
door de ogen van een ander...
echter is succes niet ''het'' antwoord op een belangrijkere levensvraag
''voel ik me gelukkig?''
...

de mensen die niet aan maatschappelijke normen voldoen,
noemen we mislukkelingen ,losers...
maar is een loser zijn iets ergs?

het is maar van welk kant je bekijkt...
in stoïcisme kan men leren dat er niet zoiets bestaat als ‘goed’ of ‘slecht’...
alles in het leven is slechts een waarneming,interpretatie...
deze waarnemingen worden gevormd door een individu,
en zullen dus ook verschillen per persoon...
iemand met een andere levensvisie, achtergrond, ideeën, of houding zal dan ook een andere interpretatie van dezelfde waarneming hebben...

als men realiseert dat een waarneming gevormd wordt binnen in jezelf
kan daar een enorme opluchting van uit ontstaan ...
namelijk als men iets waarneemt en concludeert dat het slecht is,
kun je met hetzelfde gemak ook bepalen dat het goed is...
een stukje magie van het leven...

stel je voor dat je op je werk ontslagen wordt...
is dit slecht of goed?
een ware stoïcijn zal zeggen: ‘geen van beiden’...
wat er gebeurt ,gebeurt en is neutraal,
maar jouw gedachten en houding tegenover deze gebeurtenis maakt het goed of slecht...

als je ontslagen wordt kun je ervoor kiezen om dit als slecht te bestempelen...
je kunt er ook voor kiezen om dit als iets goeds te zien...
misschien biedt dit namelijk nu jouw de kans om toch voor jezelf te beginnen,
of eindelijk die carrièreswitch te maken...

''dat heb ik al reeds bevonden,
sinds ik weg ben bij de kringloop is de realisatie van mijn eigen kinderboek nooit zo dicht bij geweest...''

echter baseren we onze ''innerlijke waarneming'' niet zuiver op onze eigen gevoel,
maar op de meningen en angst voor meningen van een ander...

wat je bezit, wie je kent, wat je doet en wat een ander van vindt ,
zijn vaak de oppervlakkige succes die men in onze hedendaagse maatschappij nastreeft,
omdat het simpel zo hoort volgens de maatschappij...

we zijn zo bang om als een mislukking,lozer gezien te worden,
dat we zelfs in staat zijn het ''gene'' wat ons ''gelukkig'' maakt er voor op te geven...
we gokken met onze geluk en tijd in hoop voor een niets zegende iemands anders goedkeuring,
waardeloze glimmertjes en overgewaardeerde prullen ...
volgens filosofen zijn dat de ''mindere zaken des levens'',
en die moeten we zo veel mogelijk loslaten...
... al betekent het,dat je in de ogen van de maatschappij juist gezien wordt als een lozer,
dat is een prijs waard om er voor te betalen...

even voor de duidelijkheid,ik heb het over stoïcisme en een visie erop ,
en ik praat geen enkel gedrag goed dat iemand schade zichzelf toebrengt,
en ik predik zeker niet voor zelf verwaarlozing....

ik ben alleen aan het filosoferen over wat echt belangrijk is in het leven,
en dat je niet een ''loser'' of ''mislukking'' bent als de rest van de mensen je wel zo ziet...
want wat is uiteindelijk belangrijk is? geld,status,de 2.3kinderen met een mooie partner,eigen huis?
of het feit dat je geluk was, en misschien iemand anders gelukkig had gemaakt?

we zijn allemaal gemaakt uit sterrenstof, en sterren horen te stralen,
dus straal zo veel mogelijk in je eigen leven...