Herstel
Hoi lief dagboek,
Het is al lang geleden dat ik in je heb geschreven. Het is inmiddels 2.5 maand geleden dat ik weer uit de kliniek ben ontslagen.
Ik ben goed hersteld. Voor de mensen die dit lezen en zich afvragen waarom ik was opgenomen, ik heb met vlagen last van pschyoses, depressies en suïcidale gedachten.
Het gaat relatief goed met mij. Ik heb sinds twee maanden een nieuwe vriend en ga per 1 november beginnen met een nieuw werk.
Ik zit nog steeds aan de medicijnen maar wel echt een lage dosering. Mijn psychose, depressie en suïcidale gedachten zijn als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik geniet nu echt van mijn leven.
Als ik terug kijk op mijn leven vindt ik het enorm zonde dat ik zoveel jaren depressief ben geweest en meer met de dood bezig ben geweest dan leven. Maar ik heb nou eenmaal veel meegemaakt wat mij getekend heeft.
Momenteel ben ik stabiel. Mijn nieuwe relatie heeft mij erg goed gedaan. We bouwen samen een toekomst op en dingen als moeder worden blijken steeds meer realistisch. Ik ben erg trots op mezelf hoe ik nu in het leven sta.
Voor iedereen die dit leest en zich slecht voelt, denkt aan de dood en denkt dat het nooit meer beter wordt. Het wordt beter als je doorzet komt ook geluk op jou pad. Het leven is zwaar maar het is ook een geschenk. Als je bereid bent jezelf te accepteren zoals je bent, je grenzen stelt en gezonde patronen omarmt komen de juiste mensen op jou pad. En kan je echt leven vanuit zelfliefde. Ik heb vaak genoeg met een handje pillen op bed gezeten, voor het spoor gestaan en gedacht was het maar voorbij. Maar nu ik zoveel geluk ervaar ben ik dolblij dat ik hulp heb gezocht. Dat ik er over gesproken heb, de wanhoop nabij ben geweest maar toch weer de hoop heb gevonden.
Alles heeft een reden. Je bent niet zomaar ongelukkig. Er bestaat een oplossing.
BorderlineIris, vrouw, 2 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende