ook al ga ik dan nu niet naar Afrika.
De afgelopen dagen hebben me toch aan het denken gezet.
Wat als ik zou gaan? zou mijn vriend me na 3 maanden nog willen? zou ik hem na 3 maanden nog wel willen?
Ik heb het hem gevraagd en zijn antwoord...Jij hebt zelf gezegd, na een jaar kom je niet meer van me af
en daar hou ik je aan.
Dus dat zat wel goed.
En met mam, tja ook dat zat wel goed.
Nu school nog.
Ik ben het gestress en gezeik zo zat!
Afrika was echt mijn ticket tot rust..
Tja en nu dat van de baan is, zal ik toch eens wat anders moeten gaan zoeken. Ik moet me gewoon niet zo laten opjagen.
Mijn wil is wet, hoe stom dat ook klinkt. Maar ik moet gewoon weer mijn eigen leven gaan leiden.
En eindelijk weer eens mezelf gaan zijn.
Het is alleen moeilijker dan ik dacht.
Want ik mis mijn pa nog elke dag, geen dag gaat voorbij dat hij niet in mijn hoofdje zit.
geen dag gaat voorbij dati k niet aan hem denk...
tja..
cést la vie