het is maar een dagboekje

Morgen kan ik T. weer zien, kan gewoon bijna niet wachten! Al zie ik er wel een beetje tegenop dat hij veel druk zal zijn met andere dingen, wil ik misschien toch het liefst dat hij tijd voor mij heeft? Nouja ik heb M. morgen bij me, dus zal me zeker niet vervelen, maar wat als T. en ik dan bij elkaar zijn, hoe moet ik me dan gedragen???? Roept nogal wat vragen op dus van hoe ik me gedragen moet in gezelschap met anderen, met vriendje ook in de buurt.
Was vanavond ook best wel geshokkeerd, S. een jongen die ik een tijdje geleden best wel zag zitten, had een openbaar berichtje achtergelaten op mijn site.. Dus ik me afvragen wat zeg ik hier nu op?! T. kan het ook lezen, eigenlijk de hele wereld.. En ik kan het gewoon niet maken om S. nu nog te ontmoeten. Tis wel een goeie online vriend van me, maar voorlopig moet hij maar gewoon online blijven ook. Kvond t al vet lullig om gisteren bij M. te zijn, en te blijven slapen, zou het ook niet leuk vinden als T. dat zou doen. Voel me soms best wel een kloterig vriendinnetje eigenlijk!
Het is niet alleen dat ik bang ben om me aan T. te binden, dat lukt nu wel redelijk.... Ben eigenlijk gewoon stapel op hem, maar zodra ik onzekerder word over mezelf is het eventjes moeilijk. Vanuit mijn relatie met F. kan ik me niet indenken dat hij echt zo gek op me kan zijn, en ga ik er vanuit dat als ik niets laat horen hij mij een beetje vergeet. Nou blijkt steeds eigenlijk dat het niet zo is, maar toch
Verder ben ik gewoon wel met M. meegegaan, al stond die afspraak al een tijdje, het was niet bij me opgekomen dat T. er mogelijk moeite mee had. Had hij ook niet, maar toch...... Ik zou er wel moeite mee hebben! En dan dat ik zo moeilijk uit mn woordjes kom natuurlijk!
Het is niet zo dat ik geen open gesprek kan voeren.... Kan ik best. Voor geleerd in therapie Maar ben best bang om ineens die hele leuke jongen kwijt te raken.... En waar ik hem aan kwijt raak, dat is dus hieraan. Aan mijn gebrek van onder woorden brengen wat ik denk en voel. Waarom zou hij niet mogen weten wat er in me om gaat? Serieus gek is het niet, op de manier zoals ik het vertel is het wel grappig zelfs Maar ik blijf het eng vinden....... Ik had kunnen zeggen woensdag in de auto, dat het niet in me op zou komen om met M. vieze spelletjes te doen, in lichte vorm heb ik het wel uitgelegd, maar waarom zeg ik niet gewoon dat ik T. absoluut niet kwijt wil, en dus nooit onze relatie op het spel zou zetten? Was zelfs een vet kjoet antwoord geweest.

Maar nog ff over F, volgens mij moet ik daar nog eens wat over uittikken nu.... Als ik met F wilde praten, dan wist ik nooit waar ik aan toe was.... Altijd het idee dat ik hem lastig viel, het verliep nooit soepel. Ik denk dat ik daar zo bang voor ben met T, om hem lastig te vallen, om iets verkeerd te zeggen, of vanwege het ongemakkelijke gevoel, of zelfs desinteresse.... Wat allemaal niet bij T. past, daar is hij veel te lief en zorgzaam voor. Eigenlijk zouden we eens moeten praten in plaats van kussen, of in ieder geval iets minder kussen! Want ik kan best een slim meiske zijn, zelfs bij T, op t moment dat mijn hormoontjes even rust houden dan. Alleen al die angsten om gekwetst te worden zitten best wel diep, maar voor T wil ik ze heel graag 1 voor 1 of allemaal tegelijk aanvechten!