Het is uit.

Gisteravond ging het helemaal fout.. En nu het is uit.
Voordat ik begin met wat er gister gebeurd is, leg ik eerst wel uit wat er eerder gebeurd is.

Vrijdag ging ik naar hem toe om bij hem te slapen.
Ik was daar, en voelde me heel erg dubbel. Ik wilde er wel zijn, maar toch ook niet.
Toen heb ik gezegd wat ik voelde voor hem de laatste tijd, en daar schrok hij wel van, wat natuurlijk wel begrijpelijk is. Hadden het er even over gehad maar hadden verder die avond niet veel meer gezegd.

De volgende dag gingen we met z'n 2e naar mijn vader toe om te logeren.
De sfeer was nogsteeds niet helemaal goed, en het was nog erg stil tussen ons.
Later op de dag vroeg hij of we anders even nog met elkaar konden praten, en dat hadden we gedaan.
We gingen er over praten, maar kwamen zoals gewoonlijk weer niet uit. Hij werd boos, ik ook, huilen, blabla..
Na een tijdje zitten huilen enz, hadden we het weer "goed gepraat"
We gingen eten, en daarna gingen we even op kraamvisite bij de buren.
Ik hielt voor de eerste keer een baby vast, en mijn vriend smolt zowat. Hij hielt er bijna niet over op.
Na een uurtje daar gezeten te hebben, gingen we met z'n alle een bandje kijken.

de sfeer was eigenlijk wel goed, behalve voor mij, voor mij was het nog een beetje dubbel. Maar liet het niet echt merken. Maar dat terzijde, het was gewoon een leuke avond. Ik merkte alleen wel dat hij veel dronk, en alles door elkaar. Na een tijdje was hij dus wel aardig lam.
We waren er wel een beetje klaar mee, dus we besloten eerder weg te gaan dan dat mij vader ging.

toen we naar huis liepen, begon hij al een beetje moeilijk te doen maar ik volgde hem niet helemaal omdat hij liep te brabbelen. Hij zei ook opeens " Als ik jou niet meer heb snijd ik echt mijn polsen door ofzo "
Ik raakte al een beetje geïrriteerd daardoor..

Toen kwamen we thuis..
Hij ging op de bank liggen, en ik zeg " moet je niet naar bed? Volgens mij ben je best wel naar de klote"
Hij zei van niet. Ik draaide me even om, en ik hoorde een klap. Omdat hij zo dronken was, flikkerde hij keihard op de grond en alles viel van tafel.
Toen brak er iets bij mij, ik ging helemaal uit mijn dak en schreeuwde dat hij naar bed moest gaan.
Ik trok hem aan zijn arm proberen om hem naar boven te krijgen, maar het lukte niet.
Ik begon te huilen want het werd allemaal teveel.
Hij liep naar de keuken, en stond opeens met een mes in zijn handen. Terug denkend aan wat hij zei:
" Als ik jou niet meer heb snijd ik echt mijn polsen door ofzo "
Ik probeerde het mes uit zn handen te krijgen maar het lukte niet. Uiteindeljk legde hij hem terug.
Maar toen sloeg hij met al zijn kracht tegen de muur.
Ik begon nog meer te schreeuwen dat hij normaal moest doen.

hij begon te janken, en zeggen dat het mijn schuld was dat hij tegen de muur sloeg.
Ik schreeuwde: HET IS JE FUCKING EIGEN SCHULT MONGOOL
Ik appte mijn vader, dat hij NU naar huis moest komen.
Mijn vriend probeerde mijn mobiel af te pakken, maar had het bericht al verstuurd.
Ik was zo overstuur, het leek wel uren te duren.

Toen mijn vader er was, hebben ze ons uit elkaar gehaald en is de vriendin van mijn vader met hem naar het ziekenhuis gegaan, om 3 uur 's nachts. Ik zei al meteen: " het is klaar "

Als je mij zover krijgt om het hele huis bij elkaar te schreeuwen, ben je te ver over mijn grens gegaan.
Ik schrok van mezelf, ik ben nog NOOIT zo uit mijn dak gegaan.

Ik ben er kapot van.. gewoon van een combinatie. Want ik denk dat ik het minder erg vind dan hem.
Het was zo heftig, het leek wel een focking film..

Het is allemaal klaar nu, ik ben weer geëindigd met een vreselijk verhaal...