Het kleine hart achter de grote bek.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en hoe maar ik probeer het gewoon. Iedereen op aarde is speciaal, een klein wonder. Maar sommige mensen zijn echt bijzonder. Jij bent zo iemand. Vanaf het eerste moment was er die klik, alsof ik je al jaren kende. Kon met je lezen en schrijven. Maar dan is er dat masker. Ik heb geen idee wie daar achter zit. Ik wil je leren kennen.Maar wat heeft het voor nut? Jij hebt jou leven, ik de mijne. En jouw leven staat op dit moment al helemaal op zn kop en ik ben echt blij voor je, ik gun het je van harte en wens je heel veel plezier en geluk. Maar voor mij is het een beetje naar. Denk ik. Eigenlijk weet ik zelf niet eens wat ik wil en waarom en hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Maar ik heb wel een vermoeden van wat ik wil, en dat is iets dat ik niet kan krijgen. Jij bent je van geen kwaad bewust. Dus blijf ik wachten en afwegen en vooral heel veel nadenken,peinzen en piekeren en ondertussen probeer ik zoveel mogelijk te genieten van je aanwezigheid. Hopend dat je het nooit door zult hebben en het gevoel heel snel verdwijnt.
*~*Lil*~*, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende