Het laatste gesprek

ik ben alweer een week verder van wat er vorige week is gebeurd. ( lees vorige verhaal )

We hadden afgesproken om afgelopen donderdag af te spreken om er nog over te praten. Om het af te sluiten.
De dagen na dat het gebeurd was, probeerde hij me nog te overtuigen om hem nog een kans te geven, en dat we voor elkaar gemaakt zijn. Dat dit niet kan, niet op deze manier.
Hij wist zelfs niet eens meer wat er allemaal gebeurd was vorige zaterdag, vanwege dat hij zo dronken was.
en dat vond ik eigenlijk best wel erg.
Deze week hielt eigenlijk heel erg in van mij overtuigen dat het hem speet en hem een 2e kans moest geven.
Ik heb iniedergeval mijn poot stijf gehouden.

En donderdag kwam hij langs. Het was een beetje onwennig.
Z'n hand in het gips, sfeer stond op onweer.
We liepen naar mij kamer, zodat we daar rustig konden praten.
Uiteindelijk begon ik maar te vertellen wat er die zaterdag nou eigenlijk gebeurd was.
Dat ik tegen hem heb staan schreeuwen, dat het zwart werd voor m'n ogen, hij pakte een mes, en sloeg tegen de muur.
Gelukkig schrok hij ervan over dat deel met het mes..
Ik vertelde hem ook nog, dat ik het erg verbazend vond dat hij niet schrok dat ik zo tegen hem tekeer ging.
Hij had me nog nooit zo gezien, hoe kan je daar niet van schrikken?
Waarschijnlijk omdat het bij hem thuis normaal is dat de huis vol gescholden word.
Nou bij mij niet, dus dan ga je te ver als je me zo ver krijgt.

Ook die avond heeft hij me nog geprobeerd over te halen, maar ik wist het echt zeker dat dit het niet meer werd.
En dat ik hem ook gewoon niet gelukkig kon maken.. Hij probeerde me te veranderen naar iemand wat ik niet ben.
Iemand anders kan dat voor hem betekenen misschien, maar ik niet.
Ik heb hem ook duidelijk gemaakt dat hij moet stoppen met drinken, want hij word er agressief van en is een van de grote redenen dat het uit is. Niemand word er blij van als hij zo word als hij dronken is..
En hij kan veel bereiken, maar niet met dit drank gebruik.

We hebben samen gehuild, het was natuurlijk best wel zwaar. Maar ook nog wel een klein beetje gelachen, klein beetje maar.
Ik hoop dat hij op deze manier sneller over mij heen zult komen. En ik trouwens ook.

Ik realiseer me eigenlijk nog niet echt dat we uit elkaar zijn, niet dat ik spijt heb van deze keuze, maar gewoon.
Maar ik ben verlopig wel een beetje klaar met relaties. Eerst mezelf een beetje rust gunnen..