Het leven.

Ik heb het lef niet om te zeggen
Wat ik voor je voel
Ik heb de woorden niet om te zeggen
Wat ik bedoel
Ik heb tranen van verdriet
Maar niemand die dat ziet
Altijd maar weer pijn
Hoe zou dat één dag zonder zijn?
Iedere dag zoveel verdriet om jou,
Omdat ik echt van je hou

Het brand van binnen
Mijn hart groeit dicht
Niemand die daar
Nog binnen kan sluipen
Sluit me af van de mensen om me heen
Ben nu toch al alleen
Ik durf niet opnieuw te beginnen
Vandaar dat masker op me gezicht
Die verbergt wat ik bedoel
En ook
Hoe ik me voel
Het maakt me niet uit
Het lukt me wel
Is wat ik steeds zeg
Maar van binnen
Daar in mijn hart
Zit de pijn
Maar ik loop ervan weg
Bang voor de tranen
En de pijn
Maar ik weet
Hoe hard ik ook loop
Dat de pijn
Toch niet verdwijnt
En zodra het masker valt
Zodra ik het verdriet laat gaan
Zodra er weer een draadje knalt
Kan ik niet meer op mijn benen staan
Een wereld vol met kwaad en verdriet
Een leven waarin je dierbare kwijtraakt
Een leven met zoveel strijd
07 okt 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van dnies
dnies, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende