ik ben een tuinman, niets dan dat
met aarde en mest bespat
ik buig mij neer, ik richt mij op
ik klem de schoffel en de schop
ik wied, ik volg mijn diepste wed
als ik de naakte zaailing zet;
ik richt mij op, ik buig mij neer
een tuinman ben ik en niets meer
ga ik met donker stram naar huis
de pijn spaart schouderblad nog kruis
ik waak nog als ik rusten mag
mijn land, mijn land: het is kort dag
delft straks uw spa voor mij de wig
vergeet waar ik geborgen lig
voorbij mijn moeite, nood en pijn
moet er een tuin van sterren zijn
oma ik mis u
R.I.P