het zwarte gat (gedicht)
je zit daar maar,
in een hoekje weggekropen
voor je uit te staren
geen fit meer
je droomt steeds weg,
over waarom het bij jou moest gebeuren
je zwijgt terwijl je altyd luidruchtig en grappig doet
stille jij
steeds blij,
maar je bleef alles opkroppen
een straatje zonder einde
geen weg terug
Je valt,
en hebt het gevoel dat je blijft vallen
maar meisje, zodra ik kan
trek ik je uit dit diepe zwarte gat.
slayer, man, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende