Ik voel me het hele weekend gewoon niet lekker in m'n vel. Sinds dat ik die woorden heb gehad met mijn vriend.
Hij heeft dingen gezegd wat ik nooit verwacht had, wat ik ook niet aan zag komen. En dat heeft me echt gebroken.
" je duwt me steeds verder van je vandaan"
" als dit niet ophoud is het gewoon klaar"
Ik weet dat hij heel erg van me houd, maar als hij dit dan zegt, weet ik dat ik het ook wel goed verneukt heb.
Niet dat ik iets gedaan heb waar ik bewust van ben, maar het doet hem pijn dat ik zo gesloten ben.
Ik kan daar ook niks aan doen. Ik ben hoe ik ben, en sommige dingen mist hij wat nooit in mijn hoofd op zou komen.
En hij heeft ook wel gelijk, en dat is echt heel moeilijk om te horen. Niet dat het erg is dat hij gelijk heeft, meer om dat ik het onbewust weet, maar dat het uitgesproken word..
Hij doet meer moeite voor mij dan ik voor hem.
en ik denk toch dat dat voor mij een angst is geworden, moeite voor iemand doen.
Omdat als ik moeite voor iemand deed, werd ik daar de dupe van.
Maar het is niet de bedoeling dat ik alles kapot maak omdat ik gewoon angstig ben ik een relatie..
Het voelt na het weekend ook gewoon zo anders, alsof hij me keihard heeft gedumpt. maar dat is niet zo.
En ik kan dingen zo moeilijk achter me laten..
Ik word gek van mezelf.