Hier gaan we dan..

Hier gaan we dan.. een grote mok met koffie en me sigaretjes naast me.. ik ga beginnen met type en hou denk ik voorlopig nog niet op.. In de voorstel ronde had ik het over DE 2 issues die me momenteel bezig houden, 1 daarvan is me broer(tje), hij is 27 maar zijn hersens hebben t verstand van iemand die 14 is. Zijn beste vriend Coke, heeft dat veroorzaakt. De afgelopen 14,5 á 15 jaar heeft hij in de spotlight gestaan. Dag in, dag uit.. en nu hij niet meer bij ons is.. is hij nog elke dag gesprek van de dag. Hij heeft zijn verslavingen, maar wij (en met wij bedoel ik ouders, oma en ik) zijn verslaafd aan hem. We lopen op onze tenen, bij me ouders thuis zit ALLES op slot.. alles van waarde ligt ergens verstopt behalve in t huis. Bij mij idem dito, alles zit op slot.. zelfs als ik thuis ben met de kleine. Lichte angst gaat er ook wel door me heen, er komen tenslotte ook van die zielige dealers aan de deur bij me ouders die om me broer vragen en heel brutaal om geld vragen.. !! Moet allemaal niet gekker worden. Me broer is sinds een paar weken weer bij me ouders weg, en eindelijk geven ze toe aan het feit dat ze hem los moeten laten. We hebben ALLES geprobeerd de afgelopen jaren. hij is OVERAL geweest de afgelopen jaren... en ik ben er zo klaar mee.. laatste reden waarom hij weer weg werd gestuurd.. Dat smerige ondankbare joch, had de zakenpas gepakt van ons bedrijf. hij wist dat we slecht zaten (klanten betalen niet meer zo snel), we liepen achter met de hypotheek, leveranciers belde continu voor geld.. en hij pakt de zakenpas en de identiefieer en haalt alle bedraagjes van alle rekeningen af om t vervolgens op 1 rekening te zetten en het binnen 2uur op te maken ! Mensen zullen wel denken, dan heb je je spullen niet opgeruimd... maar ik ben van mening dat je je spullen thuis of op je kantoor gewoon neer kan leggen, kbedoel.... wie gaat ervan uit dat als je zelf bezig bent op kantoor, hij zo gehaaid is om onopgemerkt de spullen te pakken ? en als dat niet erg genoeg is, kwam hij na dit incident 2 dagen later aangewandeld, mijn vader en man zaten in de kantine, hij loopt naar binnen en zegt: Hoi ! Zal ik ff koffie voor jullie inschenken ? Niet eens een, sorry pa dat ik jullie geld heb gepikt zodat ik kon gokken en gebruiken.. nee hoor, sterker nog.... me vader en man gingen even snel naar een tekening kijken, me broer was weer weg.. en ja hoor.. me vader is zijn telefoon kwijt.. O MY FUCKING GOD ! hoe kan je dat in godsnaam doen, hij is ZIEK ! Egoistische ziek.. een hardnekkige verslaving die over lijken gaat. Ik ben er toch zo zat van. Nu ik moeder ben geworden merk ik ook dat ik t niet meer kan handelen. Ik ben nou eenmaal opgegroeid met een verslaafde broer en al zijn problemen en gezeik wat erom heen hoort/bijkomt. Maar nu ik een zoontje heb, wil ik al dat gezeik niet meer om me heen. Ik wil mijn zoon behoeden voor wat ik heb meegemaakt. Heel veel dingen waren voor mij 'een normale" zaak of daar keek ik niet gek van op als tie weer is thuis kwam met geld, of gestolen waar.. we lieten het allemaal zo gebeuren.. we wisten namelijk niet beter.. En nu afgelopen weekend voor het eerst aangifte gedaan tegen hem ! Hij was zo brutaal om weer is aan de deur te komen bij me ouders, me oma liet hem er niet in, hij zegt okay is goed, loopt weg.. en uiteindelijk ziet me oma hem op de fiets weg rijden die van een klant was !!!!! Het voelt goed maar ook raar om aangifte te doen omdat hij een fiets ging stelen, hij is met gekkere dingen thuis gekomen, of met verhalen (die waarheid waren). Nu is tie al een paar dagen spoorloos, de dealers zitten hem op zijn hielen, want ze willen allemaal geld zien dus hij is hem gesmeerd richting veenendaal. voor 2/3 weken terug heeft een dealer hem al met een fles op zijn hoofd geslagen.. en als ik eerlijk ben.. het was niet hard genoeg, in het ziekenhuis hadden ze hem weer opgelapt.. en hij liep weer over straat, werd beschermd door 1 jongen.. en ook die heeft hij nu belazerd (hoe dom kan je zijn?) voor me broer is onze woonplaats niet meer veilig voor hem.. Maar ik hoop zo dat ze hem te pakken krijgen.. "we zien wel waar het schip strand" zeggen me ouders, begeleiding, instanties... en t enige wat ik denk en meerdere in de familie, laat het schip zinken, want dan hebben we allemaal rust. en ook me broer zelf. Uiteindelijk is het ook is een keer genoeg. me broer is overduidelijk er nog niet aan toe om zijn leven op te pakken, en hé, ik vind het prima, zijn keuze ! Maar niet cool dat wij er zoveel last van hebben. Ik kan het niet meer handelen, bijna 15 jaar ! het is zo'n lange tijd.. mijn broer is mijn broer niet.. mijn broer heb ik voor de laatste keer 15 jaar geleden gezien. De persoon die in mijn broers lichaam zit ? Hij is de duivel, een monster... een iets, wat niet te genezen is. Een persoon die leeft met leugens waarvan die zelf denkt dat het waarheid is.. een persoon, die ontzettende lieve ouders het leven zuur maakt, en ook zeker hun levensduur korter.. ze zijn kapot, ze zijn moe, ze zien er slecht uit... zo hart verscheurend.

Ik hoef niet meer zien hoe en/of waar het schip strand, ik wil horen dat het schip gezonken is.. en t maakt me niet uit door welke manier/reden dat is gebeurd. Mijn haat naar hem toe zit diep, en is zo sterk.. ik kan echt een boek over hem schrijven (wel met een hoop typefouten etc... ) maar dit stukje hierboven is een kleine samenvatting. Terwijl ik zo aan het type ben komt er van alles boven.. mijn broer die me moeder wurgt met haar sjaal, en mijn moeder die hem vervolgens achterna rent met een mes.. me broer die me vader uitschold voor echt alles, en hem sloeg, en mij vader die na 14 jaar zijn beheersing verliest en hem serieus te pakken neemt. Goddank kwam de politie want hij had hem afgemaakt. Ik die een aantal keren gevochten heb met hem en dat hij mij aan me haren pakte en me de trap opsleurde omdat ik wou weglopen van hem.. en ik was maar 13/14 jaar.. Ik die het zonnetje voor iedereen bleef spelen, ik die een volwassen rol kreeg door zijn gedrag... Ik, die geen normale jeugd heb gehad zoals ik die had willen hebben... anderszijds, ben ik nu wel zo geworden door wat er is gebeurd. Ik durf te zeggen dat ik een sterke jonge vrouw ben en daar ben ik trots op.