Hij... ziet mij niet

Hij..ziet mij niet
Elke dag zie ik jou.. Ja, jij met je mooie haren, jij met je mooie lach. Je bent altijd aardig, tegen mij tegen haar, tegen iedereen. Ja, jou vind ik leuk.
De gedachte dat jij mij ook leuk zou vinden gaat door mijn hoofd, de gedachte van jij en ik samen voor altijd. Om later te kunnen zeggen weet je nog? Maar nee, dat zal vast niet kunnen gebeuren.. nu niet, nooit niet..
Plotseling zie ik jou naar mij kijken. De zenuwen beginnen te lopen, wanneer je ogen de mijne ontmoet. Je loopt langzaam naar mij toe. Je glimlacht naar mij, ik glimlach terug. Ik probeer kalm en rustig te blijven,verzamel al mijn moed om eindelijk te zeggen ‘ik vind je leuk!’....
Maar jij, jij loopt langs mij heen. Ik kijk recht voor mij uit, half in ‘shock’. De tranen komen bijna mijn oogjes uit.

Mijn gedachte:
Nee, het was niet naar mij waar je naartoe glimlachte, het was naar haar. Het was niet naar mij waar je naartoe liep, nee het was naar haar. Het was niet ik die je leuk vind, maar zij.
Zij met haar mooie lange zwarte haar, zij met haar mooie bruine oogjes. Zij, ja zij is perfect voor jou. Zij is… zij is voor jou de ware.
Maar mij, mij zie je niet eens staan. Je liep langs me heen toen ik dacht dat je naar mij toe liep.
Je glimlachte naar haar toen ik dacht dat je dat naar mij deed.
In jouw ogen is zij alleen jouw wereld. Alleen oog voor haar.

Maar dan… Waar ben ik?!
Ik ben waar ik ben, ik sta waar ik sta. Niemand die weet wie ik ben. Niemand die mij echt ziet staan. Hoe ik ben en wat ik kan. Het is allemaal niet belangrijk meer. Niet voor jou.
Maar nu ook niet meer voor mij……


Hoe ik me voel?
liefdesverdriet-leeg- liefdesverdriet
13 jun 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van wennie
wennie, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende