Hoe bedoel je een wereldburger?

Op mijn 14e ging ik voor het eerst naar het buitenland, naar Spanje met de leefgroep waar ik woonde.

Op mijn 19e vloog ik in mijn uppie naar Suriname voor drugssmokkel.

Ik kreeg een relatie met een Surinamer in 2014. We waren 9 jaren samen. Met hem vloog ik de 1e keer naar Suriname. Ticket betaald door schoonvader destijds.
2e keer vloog ik alleen naar Suriname en werd opgehaald door mijn vriend destijds en familie vanuit Zanderij.

De 2e keer in Suriname was ik overtuigd dat ik daar wilde gaan wonen. Het 3e verblijf viel me zo zwaar tegen dat ik jaren nodig had om bij te komen van de indrukken daar opgedaan.
Suriname kon mij niets meer interesseren.

De relatie van 9 jaar is nu al bijna 3 jaar verleden tijd.


Afgelopen Maart voor het eerst in mijn uppie naar Curacao gevlogen en opgehaald door familie.
Wil ik in Curacao blijven wonen de rest van mijn leven?

Op dit moment voelt Curacao als een tussenstop. Ik moest er heen om antwoorden te vinden omtrent mijn roots en afkomst.

Mijn vriendschap van toch wel 2 jaar al wel niet langer met Luis was definitief voorbij toen ik naar Curacao vertrok.

Het ging toch nooit werken. Ik was kwaad en verdrietig waarom het allemaal zo moeizaam ging het contact met hem. Waarom kon ik niet gewoon naar Abu Dhabi gaan en een ontspannen vakantie hebben en elkaar rustig leren kennen?
Alles werkte gewoon tegen in het contact met Luis. De bedoeling was om 13 maart naar Abu Dhabi te vliegen. Ik had mijn samsonite koffer al gekocht en rugtas. Ik had mij een leuke vakantie voorgesteld met zon, zee en strand, ergens op een centrale plek waar ik boodschappen kon doen en tegelijkertijd lekker naar het strand en zo.
Ik had het zo uitbedacht dat ik mezelf zou redden zonder afhankelijk te hoeven zijn van Luis.
Daar was hij niet blij mee.

Ik raak compleet moedeloos en uitgeput in het zoeken online naar een geschikte verblijfplek in Abu Dhabi.
Dit is werkelijk te gek voor woorden. Ik zet Luis onder druk om een locale woonruimte te vinden. Luis zegt dat ik hem niet moet dwingen. Hij werkt de hele dag tot s'avonds laat. Hij wilt niet onder druk gezet worden.
Eindstand gaat Luis ( volgens eigen zeggen) naar de locale woonruimte om die te bezichtigen maar eindstand komt de Pakistan niet opdagen en vraagt hem via de telefoon om geld voor commission. Iets wat niet eerder besproken was.
Dit geintje kost Luis veel geld, er is geen bus om terug naar huis te komen en hij moet nu met de taxi naar huis.
De taxi chauffeur, een Afrikaan uit Kameroen volgens mij raakt in gesprek met Luis en raad hem ten zeerste af om mij naar Abu Dhabi te laten komen.
Hij adviseert Luis om nog een jaar te wachten, vakantiedagen op te nemen en naar Europa te reizen naar Kroatie, Georgie dat soort plekken en het van daaruit verders oppakken.

Ik was kwaad en verdrietig toen ook het bezichtigen (mijn laatste hoop op een verblijfplaats) van die woning nergens op uit was gelopen.
Ik was aan het huilen en zei tegen Luis dat ik hier geen zin meer in had en hij al mijn chatgesprekken moest verwijderen.

Eindstand vertelde hij mij over die Afrikaan/Kameroen en zijn opties.
Diep van binnen zie ik mezelf helemaal niet naar dat soort plekken reizen.
Kroatie en Georgie boeit mij totaal niet. En nog een jaar wachten om elkaar in het echt te leren kennen?

Mijn hart was gebroken en als troost boekte ik een retourticket Curacao. 13 maart vloog ik daarheen.

Luis verbrak het contact. Maar blijft spelletjes spelen/ emotionele manipulatie.
Ik voel niks voor contact of wat dan ook met die jongen. Hij doet en speelt maar raak.
Tis aan mij of ik het spelletje mee speel en ik kies daar niet voor. No hard feelings ook.
Maar dit gaat hem nooit niet worden.


Ik wil nog steeds naar Ghana en ik voel me heel erg rusteloos want wanneer eindigt mijn zoektocht in het leven?
Settelen komt nu niet in mijn woordenboek voor. En settelen waar?
Waar zou ik mijn laatste dagen willen slijten? Waar zou ik oud willen worden sterven?


Ik heb het filmpje the last hike wel meer dan 5 keren bekeken en elke keer moet ik huilen.
Want de waarheid is dat niemand permanent in je leven blijft.
De mensen waar je heel erg veel van houd en die het echt met je menen die komen onverwachts te overlijden en ook ouderdom en sterven maakt dat niks voor eeuwig blijft.

It's the circle or cycle of life.


Luis en ik..

Ik denk dat de pijn dieper ligt. Het steeds weer herinnerd worden dat mensen je kunnen verlaten.
En hoeveel pijn dat doet.
Zulke relaties heten trauma bonding. Het is geen echte liefde ook, meer een vlucht.
Totdat er weer een situatie voordoet waarin onderliggende pijn getriggerd word.


Luis heeft mij ook veel verteld over zijn verleden en zijn opbrengen.
Dus tsja..

Dat wil ik eigenlijk ook niet in mijn leven hebben. Mannen met allerlei trauma's en problemen.


En Luis heeft mij al die jaren of al die tijd dat we elkaar spraken een behoorlijke leegte opgevuld.
Ik voelde mij nooit alleen. Maar ik wil beweging, geen stagnatie en continue beeldbellen en chatten.
Ik wil stappen nemen en daadwerkelijk ergens naar toe werken.


Op dit moment weet ik het eventjes ook niet. Mijn plannen hebben een andere koers gekregen that's it.

Want als het wel wat was geworden met Luis dan had dat voor mij uitbreiding betekend.
Luis sprak over trouwen. Prima! Kom maar op met die Ghanese citizenship. Dan kan ik de Afrikaanse cultuur gaan leren kennen en allerlei andere privileges wat daarbij komt kijken.
Volgens mij kun je zelfs naar andere Afrikaanse landen afreizen zonder visum en zo.

Ik had weinig te verliezen. Na 3 jaar scheiden en permanente status krijgen.
Niet alleen Afrikanen zoeken naar oppurtunities. Ik doe het net zo.
Maar als je dit aan een Afrikaan vertelt die traditionele figuren dan schieten ze in de lach.

Marriage, no sex, only citizenship? Like how do you picture that?

Luis wist dit min of meer wel. Ik heb hem dat wel min of meer openlijk verteld.
Maar Luis heeft ook laten vallen dat hij de eerst komende jaren niet meer naar Ghana gaat.
Het leven loopt daar niet. Luis zijn doel en target is Europa. En als zijn woning daadwerkelijk is afgefikt in Kumasi dan is dat heel erg sneu.
Of misschien wel beter voor Luis dan kan die zich helemaal focussen op Europa en niet meer achterom kijken naar Ghana.

Dus nu is het gewoon weer een kwestie van afwachten totdat er weer een geschikte kandidaat zich aandient in mijn geval die wel in mijn straatje past en wel positief en luchtig in het leven staat.
Luis was wel heel zwaarmoedig en pessimistisch ingesteld.
Ghana is toch ook heel erg mooi. Ik heb deze jongen alleen maar horen klagen hoe slecht het wel niet is.

Als ik naar Ghana ga dan wil ik lekker genieten van lekker eten, zon, zee , strand en cultuur, traditie, etc.

En volgens mij valt er veel te beleven in Ghana. Er zijn zelfs plekken waar je met krokodillen op de foto kan. Kijk da's toch heel erg leuk?
Het leven is wat je er zelf van maakt. Ik ben nog geen eens boos op Luis meer. Ik was dat voor kort wel.
Maar nu begrijp ik ook dat alles een eigen keuze is in wat je met je eigen leven wilt doen.
Het gaat niet om wat Luis allemaal wilt of uitbedacht heeft. Het gaat toch echt om wat ik wil en welke richting ik op wil met mijn leven.
En zo simpel is dat gewoon!

Ik creeër mijn eigen leven en niet andersom. Daarom kan ik niet echt boos zijn op Luis.
Het leven is te mooi en te kort om bij de pakken neer te zitten.

Maak er wat moois van. En het mooie van alles is dat elke keuze, elke richting goed is.
Doe wat voor jou werkt.

En die Afrikanen die komen op de gekste plekken joh. India, Verenigde Arabische Emiraten Rusland, Kroatie. Zo hallo dan!
Hoe bedoel je een wereldburger!




Zo slecht hebben die Afrikanen het ook weer niet hoor. Ik doe het ze geen van allen na.
Voor hun is dat een hele avontuur. En natuurlijk ook nog met wijven van allerlei nationaliteiten connecten en een verblijfsvergunning aan de haak slaan.
En zo krijg je dus Afrikanen en halfbloedjes in Rusland en dat soort landen.


That's life. Life is movement. Niemand zit stil. Stilstand is achteruitgang.


Ik had veel bewondering voor Luis. Zo'n grote, sterke , stoere , knappe man. Die eerder gereisd had en nu Abu Dhabi.
Ik wilde ook moven, reizen, exploren, let's explore life together.
Luis maakte mij nieuwsgierig om andere plekken te bezichtigen. Ik wilde plezier hebben, lekker luchtig, geen moeilijk gedoe, geen gestress, gewoon genieten van het goede leven maar het pakte helaas anders uit en life goes on hè.

Dus nee ik ben niet boos. Ik wil moven, lopen, viben, naar Afrika, nieuwe mensen leren kennen waar er wel een klik mee is.
Ik wil absoluut niet stil zitten. En als je eenmaal weet wat je wilt who cares wat de ander dan niet wilt of wel wilt.

I'm moving and that's all that really matters.


Gr Art = Tiek