Hoe jij mij achter liet en verdween.

Of ik echt de juiste woorden zal vinden om mijn gevoelens neer te zetten weet ik niet. Het voelt als een gat, een leegte die niet op te vullen valt.

Ik was blind en stom. Mijn angst om verlaten te worden, ik deed er alles aan om onze relatie in stand te houden ook al was het over duidelijk dat de ellende ook mij op een dag teveel zou zijn. Hoe vaak liet jij mij en ik mezelf wel niet over mijn grenzen gaan om alles weer goed te krijgen? Ik had er alles voor over om bij je te blijven, ondanks de pijn, ondanks de waarschuwingen. Het ging ten kosten van mij, maar alles leek mij beter om maar niet alleen te zijn.

Pas nu de ellende me boven het hoofd stijgt, de pijn ondragelijk is. Kom ik pas van mijn woorden terug en denk ik dat zelfs "niks" en "alleen zijn" beter is dan deze pure ellende.

02 mei 2015 - meld ongepast verhaal

st-ar, vrouw, 32 jaar

O 17 sep 2021 Strijd tegen de kilo's deel 1. ( 3 )
O 27 feb 2021 Boos ( 2 )
O 29 dec 2020 Goede voornemens ( 1 )
O 22 dec 2020 Vader ( 5 )
O 15 dec 2020 Destructief ( 3 )
O 30 nov 2020 Brief aan mijn vader ( 3 )
O 15 nov 2020 Worsteling ( 2 )
O 08 okt 2020 Daten
O 23 aug 2020 Uitdaging ( 5 )
O 08 aug 2020 Wat als het gewoon goed gaat ( 3 )
O 22 jul 2020 Wegwijzers ( 3 )
O 23 jun 2020 Het is een gekke wereld.
O 05 jun 2020 Scheiden en liefde ( 2 )
O 02 jun 2020 Detox ( 3 )
O 31 mei 2020 Contrast ( 2 )

vorige volgende