Hoe overleef ik mijn leven

wat een ellendige baggerzooi zeg
ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen.

ik weet nu ook gewoon al welke liedjes die "nu in zijn" mij de rest van mijn leven aan deze periode zullen herinneren.
als ik over 3 jaar opeens "padadada, padadada, take a look at my girlfriend" of "I love you baabyyyyy, the girl madonnaaaaa" (of zo) of helemaal erg is die van die liz kay: "when love becomes a lie" als ik die dan ga horen dan zakt bij mij de moed weer in de schoenen dan hoor.

Dat heb ik ook met liedjes van 5 jaar geleden, als ik bijvoorbeeld big brovaz hoor, "nu flow, taking over the show" of spooks met things i've seen, dan denk ik weer aan de ellende van toen.
je denkt van ach, t is maar muziek, en dat is ook zo, maar de herinneringen aan die muziek maken je altijd weer even alsof je terug in de tijd gaat met je gevoel.....

wat moet je met herinneringen als je er pijn aan beleeft? Als ik kon wiste ik K en mijn oude huis en de katten en de leuke dingen allemaal nu meteen uit mn geheugen. als wordt ikwakker met een gat van 5 jaar. maakt me geen bal uit. weg ermee, weg met de herinneringen, ze bezorgen me nu alleen maar pijn.

ik wil op dit moment zoveel, maar heb niets, niets wat me eruit helpt. mensen die er voor me willen zijn proberen en praten tegen me en luisteren naar me, maar het gevoel blijft, ik ben ze allemaal EEUWIG dankbaar maar het helpt op dit moment nog niet echt... ik wil niets liever.

Ik kan nog niets, ik zit eigenlijk heel erg in de put nog steeds, help me daaruit, neem me op sleeptouw. dwing me ertoe om mee te gaan leuke dingen doen, zelf kan ik het niet.
Zelf iets ondernemen wil ik wel heel erg graag, maar het gaat niet, als iemand vraagt, hey kom naar de kroeg, dan ga ik, maar ik kan mezelf er niet toe zetten om zelf te gaan of tegen iemand zeggen hey kom naar de kroeg.

Waar moet ik beginnen, ik weet dat ik daar al 6000 keer om gevraagd heb maar niemand kan het me vertellen.
ik hoor uit te kijken naar het weekend, ik hoor blij te zijn dat het vrijdag is, maar ik ga eraan kapot, kapot aan het idee dat er weer een weekend aankomt. wat een klerezooi, wat een ellendige klerezooi.

Hoe overleef ik mijn leven, dat wil ik weten, ik wil niet met n klotegevoel doodgaan, als ik doodga wil ik doodgaan met het idee dat ik n goed leven gehad heb, dat heb ik de afgelopen jaren gedacht, dat ik een goed leven had, en diegene dankzij ik dat allemaal had, die heeft het me allemaal afgenomen.

Weer een stukje uit een gesprek dat ik net had...

Een echt niet happy Mr. Happy zegt:
ja maar sleur kan je niet vermijden, je kan er soms even uit maar je komt er vanzelf wee rin, dat hoort zo
Ik voel me !!! zegt:
Thuis is alles al normaal, geen complimentjes meer, geen lieve daden etc etc
Een echt niet happy Mr. Happy zegt:
ik gaf dr elek dag complimentjes
Een echt niet happy Mr. Happy zegt:
ik zei elke dag dat ik dr mooi vond en zo
Ik voel me!!! zegt:
Maar dat is het niet lieverd, het zijn niet de letterlijke complimentjes... maar meer bv hoe fijn het is dat je favo spijkerbroeken zo snel zijn gewassen, om maar ff wat op te noemen hoor
Een echt niet happy Mr. Happy zegt:
ja ik snap het. en ik heb echt mn best gedaan
Ik voel me!!! zegt:
Weet ik... dat geloof ik graag
Een echt niet happy Mr. Happy zegt:
echt heel erg mn best, ik had bergen voor dr opzij gezet als het kon...

En dat was ook zo, wat zij zegt dat ik had moeten doen heb ik gedaan, niet meteen altijd maar vaak zat gedaan, heb het in ieder geval geprobeerd. alles wat zij te klagen had heb ik geprobeerd te veranderen. ik heb gewoon echt geprobeerd om het voor ons allebei een mooie tijd te maken.

Dat is het frustrerende, ik ben alles kwijt, alles wat ik nodig had ben ik kwijt en ik heb er alles aan geprobeerd te doen om het niet kwijt te raken, en nu gebeurd het toch en ik kan t niet stoppen.