Inclusief sprookje

Ik ken Assepoester persoonlijk. Sneeuwwitje kende ik ook. Ik weet dat het gek klinkt, maar het is waar. Ik weet namelijk de weg naar sprookjesland. De deur zit achter de regenboog. Om precies te zijn vlakbij de derde kleur van boven.

Ik kwam er vaak, maar sinds de laatste keer dat ik er was ben ik in verwarring. Er is zoveel verandert. Alsof iemand dikke rode strepen heeft gezet over sommige personen die er wonen.

Het was vorig jaar september dat ik de regenboogdeur nam. Me verheugend op een weerzien met mijn vrienden.
Ik bofte,want meteen achter de deur ontmoette ik Doornroosje. Één van mijn beste vriendinnen.
We omhelsden elkaar.
“Wat fijn om je hier te zien meis”,riep ik. Terwijl ik twee dikke zoenen op haar wangen gaf.
“Eh correctie”, sprak Doornroosje. “Wil je me ajb geen meis meer noemen? Ik ben namelijk non binair. Ik ervaar het als beledigend dat je me zo aanspreekt.”
“O ja, natuurlijk. Ik zal er voortaan aan denken.
Maar eh..hoe zit het dan met de relatie met de prins?”
“We zijn nog steeds samen”, sprak Doornroosje stralend. Hij is een transgender. Heeft laatst borsten laten zetten!”
“Goh. Komt dat allemaal even mooi uit!”

In een beetje nadenkende stemming liep ik door.
In de verte kwam Roodkapje aangehuppeld. Ze droeg een mandje aan haar arm.
“Hé, Roodkapje! Hoe is ‘t mei..eh. Alles goed met jou?”
“Ja hoor. Met mij gaat ‘t goed”.
“En met grootmoeder? Je gaat haar zeker weer koekjes brengen hè?”
“Je bedoelt grootouder toch zeker? En natuurlijk ga ik geen koekjes brengen! Daar krijgen mensen van grootouders leeftijd diabetes van. Ik heb lekkere superfoods bij me. En wat radijsjes. Maar ik ga snel verder voordat grootouder naar bejaardengym is. Ik ben blij dat ze niet meer de hele tijd op bed ligt!”
“O, oké..Pas je op voor de Grote boze wolf?”
“ Je bedoelt de Grote Wolf met slechte woede management? Hoef ik niet meer bang voor te zijn. Die is sinds kort Vegan. Wist je dat nog niet?”

Het begon me een beetje te duizelen. Wat de fock is hier aan de hand?
Ik wilde bijna omkeren om terug naar huis te gaan, totdat ik een blije stem mijn naam hoorde roepen.
Het was die lieve Sneeuwwitje.
“Carla!”
“Sneeuwwitje!”
Deze ontmoeting leek normaal te verlopen, maar helaas..
“Nee, zo heet ik niet meer. Mijn naam is sinds kort Sneeuwkleurloos”.
“Juist. De dwergen?”
“Kleine mensjes”.
“Had ik kunnen raden. Werken ze nog steeds in de mijnen?”
“Nee. Stikstofregels hè? Alles ligt stil”.
“Uiteraard..Maar als je het niet erg vindt, dan ga ik nog even langs Sjakies Chocoladefabriek”.
“Ow, die bestaat niet meer. Er werden teveel mensen enorm in het sprookjesbos. Het heet nu “Robins Quinoafabriek”.

“Ehm enorm? Wie is Robin?”
Ik snapte er niets meer van.
“Enorm als in ‘iemand die teveel kilo’s met zich meedraagt’.”
“Ja ja, op die manier”.
“En Robin is gewoon Sjakie, maar nu met een naam die zowel vrouwelijk als mannelijk kan zijn. Iedereen blij!”

Om een lang verhaal kort te maken, ik had later nog ontmoetingen met regenboogsmurf, hongerige enigszins corpulente Gijs, Witte Magica, en ik bezocht nog het rauwkosten huis waar Hans en Grietje (ik heb haar niet eens gevraagd wat haar naam nu is)ooit gevangen zaten.
Een langere wandeling kon ik niet meer opbrengen. Bekaf ben ik naar huis gewandeld. De deur heb ik achter me op slot gedaan.
En sindsdien niet meer geopend.