hoi
hoi,
eenzaamheid
wat moet je schrijven als je wil schrijven maar niets meer weet te schrijven ?
en nee ik wil niet over politiek en zware dingen schrijven nu, maar eenzaamheid is ook politiek en zwaar
door afsluiten en weg cijferen
door niet willen en niet kunnen
door geen zin hebben of angst
eenzaamheid groeit gestaag
liefst zou ik tegen iemand aan kruipen, gewoon even rust
samen zitten wetende dat er niets moet
ik val uit elkaar
het lijkt niet zo, maar voelt meer en meer als of er niets heel is
er is zoveel
en soms gaat het goed en soms gaat het fout
maar t blijft veel
geen zin meer in het leven
niet dit slaven leven
denkende aan de uitwegen die er zijn
er zijn er zat, maar ik heb de moed niet
of de wil niet
ergens wil ik gewoon weg lopen
maar ik kan het niet, heb het nooit gekund
ik weet wel dat ik het kan als het moet
zelfverzekerd kan ik dat zeggen, maar doen ?
ik doe nooit wat
het eeuwige wachten
trachten
te overleven in de wereld vol slaven en zombies, vampiers en egoisten,
ergens wil ik gewoon niet meer
niet meer dan lekker weg kruipen
en weten dat er niets moet
de dagen komen
de dagen dat het geen optie meer is
maar een must
en ik weet dat ik nu moet genieten van het leven
maar ik kan het niet, want straks raak ik er aan gewend,
morgen zal het duisternis zijn
en wie kan er dan nog licht doen en zijn
in de duisternis zal ik me thuis voelen
maar liever kruip ik even weg
wetende dat er niets moet,
sui, man, 47 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende