Homo acceptatie in mn gezin

Al een paar jaar weet ik zeker dat ik homo ben en ik ben hier dan ook voor uitgekomen. Mijn vrienden, ouders en familie weten het, maar zoiets lekt natuurlijk snel uit en volgens mij is het bij vrijwel iedereen duidelijk dat ik alleen op jongens/mannen val. Door een grote groep vrienden word ik geaccepteerd en door een aantal van hen werd ik ook gesteund wanneer ik ervoor uit kwam. Helaas zien mijn ouders dit anders. Ik ben door mijn vader altijd aangespoord om het leger in te gaan of in ieder geval een 'stoere mannen baan' te hebben. Hij erkent dan nog steeds niet dat ik homo ben en heeft het hier ook niet over. Mocht het wel ter sprake komen, gooit hij me het liefst meteen het huis uit. 'Nichten en flikkers neuken elkaar maar ergens anders, maar in dit huis word het NIET geaccepteerd'. Dank je, pap. Door mijn vaders rol in het gezin (ik heb nog een jonger zusje) wordt mijn moeder ook beïnvloed. Zij is het dan ook vrijwel altijd met hem eens. Mijn zusje is pas 14, ze weet niet zo goed hoe ze ermee om moet gaan maar ze heeft ooit wel gezegd; 'Josh, ik ben niet zoals papa en mama. Ik vind je lief.'

Wordt vervolgd.

-Josh.

16 mrt 2010 - bewerkt op 16 mrt 2010 - meld ongepast verhaal

Josh., man, 14 jaar

Feather__ dinsdag 16 maart 2010 17:53
Wat een lieve opmerking van je zusje, en het is niet goed te praten als ouders zoiets tegen hun kind zeggen (vind ik).
little-me (opgeheven op 3-10-2016) dinsdag 16 maart 2010 17:57
echt vreselijk dat je vader zo reageert! Je bent z'n zoon, ongeacht op welke sekse je valt. Sterkte!
Wolfe Tone dinsdag 16 maart 2010 18:00
Idd lief van je zusje en bah van je vader.
duimpje dinsdag 16 maart 2010 19:00
ik hoop je vader komt tot acceptatie
joun verhaal foet veel denken aan me neef
die eindelijk de moed had verzamelt om het thuis front te vertellen over zijn homo zijn
joun vader en zijn vader zijn het zelfde
alleen na een lange tijd heeft diens vader het geaccepteerd
dat heeft hij pas gedaan nadat hij ontdekt had dat zijn vrienden en andere familie leden erom niet werd uitgelachen maar dat iedereen er normaal over deed
ik hoop joun vader gaat het ook accepteren
Het is een klap voor zijn imago hij had een hele andere voorstelling van een zoon hebben, laat hem maar bezinken
komt wel goed

heel veel sterkte
Scorpio dinsdag 16 maart 2010 19:00
Het lijkt me heel erg naar als je niet door je vader geaccepteerd wordt zoals je bent.
Gelukkig heb je wel acceptatie van je vrienden!
*smile* dinsdag 16 maart 2010 20:02
Het gaat niet om de acceptatie van anderen. Aan het eind van de dag moet je jezelf aan kunnen kijken in de spiegel. Er komt een bepaalde leeftijd waarop je besluit dat je ouders niet de slimste mensen ter wereld zijn en dat zeker niet pretenderen. Je zult hem waarschijnlijk nooit kunnen veranderen.

In het leven is het de kunst om je eigen pad te bewandelen, soms kruist het met andere paden, maar nooit moet je van je eigen pad gaan. Elke keuze die je maakt hoor je voor jezelf te maken. En misschien later een eventuele partner en of kinderen. Dan liggen de prioriteiten anders. Maar als jij op dit moment niet doet wat je wil je doen, doe je iets verkeerd.

Er zijn genoeg mensen op de wereld, en allemaal denken we het het beste te weten, maar ik verzeker je, iedereen maakt fouten. Ook zijn mensen wezens die altijd voor zichzelf zullen kiezen.

Daarom moet je begrijpen dat je, ongeacht wat anderen denken, uit het leven moet halen wat je kan.
kruidje dinsdag 16 maart 2010 20:34
Rot van je ouders..want hoe raar het ook klinkt, je wilt toch graag acceptatie van je ouders.
Hoe jong of hoe oud je ook bent. Dat het in dit geval niet lukt, ligt dan iig zeker niet aan jou, maar aan hen. Kortzichtige reacties.
Het zou veel belangrijker moeten zijn of je een aardig mens bent, niet of je op mannen of vrouwen valt. Gelukkig dat je wel fijne vrienden hebt en een lief zusje
Jasper dinsdag 16 maart 2010 20:53
Sterkte! Hoop dat je vader weer wat bijdraait.. Mijn moeder reageerde bij mij heel positief.. Zou niet weten wat mijn vader zou hebben gezegd eigenlijk..
Josh. dinsdag 16 maart 2010 22:00
Wow, ik weet echt even niet hoe ik hierop moet reageren. Wat een geweldig lieve en meelevende reacties. Bedankt allemaal. Echt waar hoor. Bedankt.
ML- (opgeheven op 16-8-2011) woensdag 17 maart 2010 10:30
Wat een ontzettend lieve reactie van je zusje, tenminste nog één die wat verder denkt.

O 15 apr 2010 Stop met schrijven. ( 3 )
O 05 apr 2010 Niet welkom. ( 2 )
O 04 apr 2010 Crushed
O 03 apr 2010 Feestje
O 29 mrt 2010 Stad in ( 3 )
O 19 mrt 2010 Soms zou ik willen
O 19 mrt 2010 ver/ge - slagen om geaardheid. ( 5 )
O 18 mrt 2010 'Homo-fest' ( 2 )
O 16 mrt 2010 Homo acceptatie in mn gezin ( 10 )
O 15 mrt 2010 Nieuw, kennismaking. ( 8 )

vorige volgende