Hoooee-- ren
Het zijn van die kleine dingen die het moeilijk maken.
Gewoon een groepje, een groep meiden.
Muziek gaat aan en wij moeten bewegen.
De oudste, de leidinggevende had zo'n ongelovelijk lol.
Het liedje had een fijne beat. Echt fijn en lekker.
Maar de tekst..
Ik snap niet waarom mensen het zo leuk vonden.
Vrolijkheid heerste en dat zorgde ervoor dat ik de tekst niet opmerkte
Tot het moment dat ze hem meezong met nog 2 anderen en hem opnieuw en opnieuw draaide..
Drie keer moest hij.
Drie keer kwamen de hoeren langs, drie keer moest ik horen hoe ze met hun kutje speelde, hoe ze wilde en hoe ze het deden. Het liedje wil ik nooit meer horen. Nu niet.
Gewoon een stom liedje die de vrolijkheid weg kan trekken.
De vrijheid in bewegen laat vervliegen en mij weer even terug duwt naar de tweede waarheid, zoals hij van de week genoemd werd. Ik vind het een bijzondere benaming en denk dat ik die er in wil houden en wil gebruiken wanneer hij gepast is.
De tweede waarheid.
En nu is het 'bedtijd'. Ook zo'n beroerd woord. Een aantal letters bij elkaar gegooid waar je misselijk door kan worden als je even te lang na gaat denken.
Slapen dan maar. Voor zover dat gaat.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende