Huilen of lachen?
Donderdag vier maart, de dag van mijn stage gesprek de dag dat 8cm hoge hakken, knal roze nagellak verwende slaap zieke prinses in een soort van schok achtige toestand is beland.
Stage gesprek gehad, opzich over het algemeen ging het goed ik zou blij moeten zijn zou juigend met een dikke joint in me ééne hand en een biertje (niet dat ik dat te zuipen vind) in mijn andere hand feest moeten vieren omdat ik EINDELIJK een stage heb. Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om een stage plek te regelen voor een bepaalde tijd zodat ik nog mijn diploma dit jaar kan halen.
Anyway. Ik ga dus stage lopen in een bejaarde huis in overdie, niet mijn eerste keuze aangezien ik een hele andere kant op ga maar aangezien ik niet echt een keuze had heb ik dit met bijde handen aangepakt.
Mijn tijden; Van kwart voor zeven tot kwart over vier.
Vanaf het moment dat ik hoorde kwam gelijk de reken soms in mijn hoofd op opstaan tijd + reistijd + daar om kwart voor zeven zijn = Vijf uur mijn bed uit.
Ik keek mijn klasgenootje aan en kreeg bijna een hartverzaking.
Een jaar geleden had ik kijhard 'nee' gezegd, maar een jaar geleden was ik ook vrij kansloos (bezig).
Ik word dubbel en dwars gestraft dat ik op de middelbare school als mentaliteit had 'dikke lul drie bier'.
Ik zit nog steeds te twijfelen of ik nu moet gaan huilen of lachen, tot nu toe kom ik niet veder dan een hysterisch/psychopatisch lachje.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende