I amsterdam
Wat met een geintje begon eindigde in een Marathon.
Zo'n drie maanden geleden bedacht ik me dat het best een uitdaging zou zijn om drie maanden te trainen en dan de Amsterdam marathon te lopen. Kwam eigenlijk op dat idee doordat Humberto Tan op 538 herhaaldelijk aangaf op zoek te zijn naar een "loopmaatje", iemand die hem wou hazen in Beijing. Ik twijfelde of ik me zou aanmelden...hij had ook nog niet getraind en had New York in 5 uur gelopen in 2004, ik Berlijn zelfde jaar zelfde tijd. Dus wat dat betreft... Maar ja Beijing>heuvels>meest vervuilde stad vd wereld. Bovendien zou de voorselectie in A-dam plaatsvinden op een dag dat ik moest werken. Uiteindelijk dus maar bedacht me maar gewoon niet in te schrijven. Het idee van "een marathon lopen" bleef echter wel hangen
Nu had ik al van Thijs vernomen dat hij de A-dam marathon zou gaan lopen en toen ik ging kijken op de website daarvan heb ik me meteen maar aangemeld. Het trainen kon gaan beginnen!!
Heel enthousiast begon ik met trainen, 8 dagen achter elkaar 8 km. Zonder de maanden daarvoor gelopen te hebben en zonder een dag pauze. Ik dacht zo de basis te leggen. Daarna steeds verdere afstanden, maar wel met af en toe een dag rust. In iets vd vierde week begon mijn achillespees raar te doen, er knapte iets als ik sochtends mijn bed uitkwam
Dus tja, tempo terug! toen dat ook niet hielp afstand ook terug. En weer een week later besloot ik maar om er ten minste 2 rustdagen tussen te laten. Dat hielp, achillespees werd gelukkig een stuk minder gevoelig, had waarschijnlijk gewoon even niet voldoende tijd gekregen om te hetstellen. Rustig bouwde ik zo de afstand wat op, meestal 8 km maar nu ook 15 en 17 km. Drie weken vantevoren heb ik nog 1 keertje 3.15 uur gelopen met het idee dat ik wel zo'n 30 km gelopen zou hebben. De laatste week bijna niet meer gelopen, ook vreemd maar ik kreeg het benauwd als ik begon (waarschijnlijk het vochtige weer?? of ben ik allergies voor havermoutpap?)
Amsterdam 21-10-2007
Wekker 8.15 uur, ik was om 8.15 uur echter al volledig -gedouchd en al- in tenue. Toen nog bedenken wat meemoest en wat thuis kon blijven. Thee en brood met pindakaas naar binnen werken. I am very lucky dat ik bij Thijs kon blijven overnachten (thank you Thijs!) want nu was het maar 20 min wandelen en we waren al bij het olympisch stadion! Onderweg tijdens ons rustige wandelingetje -we hadden nog zeker een uur voor de start- zagen we een aantal Keniaan look a likes (Thijs vroeg nog "zullen dat de Kenianen zijn"
zoef-zoef voorbij crossen. Waarschijnlijk waren ze aan het inlopen, haha
Bij de markthallen-Zuid ging Thijs proberen zn t-shirt om te ruilen voor een kleinere. Ik hoefde dat niet te proberen want had al een XS, wat ook de kleinste maat was. Lukte niet want hij was immers al uitgepakt, tja. Toen maar een nieuw shirt voor Thijs. Nummers opgespelt broek uut, jas uut en in een puut. Toen ff zoeken waar het geheel ingeleverd kon worden. Dat bleek bij het olympisch stadion zelf te zijn! (stond niet goed in de beschrijving) Dus daar maar heen gelopen waar dus een heuze rij bleek te staan voor de tassen inbreng. Maar geen stres, die mensen moesten toch ook allemaal lopen?
Vervolgens liepen we het olympisch stadion in, echt geweldig om daar binnen te komen! Er was een groot scherm met daarop de Kenianen en Kamiel Maase die wat heen en weer stonden te hupsen. De tribure was goed gevuld (een paar vakken dan) en het hele olympisch stadion stond vol met mensen die net zo gek waren. 52 Nationaliteiten! 8500 mensen, allemaal dezelfde hobbie en hetzelfde doel op die dag: het lopen van de Marathon van Amsterdam, al dan niet in een goede tijd. Voor ons zou de hele stad ontregeld zijn, bussen, trams konden niet rijden een gedeelte vd stad was gewoon helemaal afgezet! De klok liep verder en het was bijna 10.30 uur, de muziek werd gestart. Uit de boxen klonk keihard iets wat voor een hartslag zou door kunnen gaan, en die ging steeds sneller... En daar was het startschot; de Kenianen gingen ervandoor en iedereen zette de achtervolging in! 6 min en nogwat later was ik ook bij de start en onder het geluid van de Scissor sisters "i dont feel like dancing" begon ik maar es te rennen. Tijdens "Its my live" van Dr Alban verliet ik het stadion, ik had er erg veel zin in. De eerste bochten waren er nog wat mensen, spandoeken, bands danwel boxen waar muziek uitkwam. Daarna was ik toch heel erg blij dat ik mijn mp3 speler meehad...
Het plan was 10 km/uur en dat zo lang mogelijk vasthouden...dan zou ik in 4 uur nogwat gaan finishen. Ik wist dat ik 12 km/uur kon lopen en dat anderhalf uur iig maar verwachtte dat dat tempo wel iets te hoog gegrepen zou zijn gedurende de hele afstand van 42.195 km. Vandaar de 10 km/uur.
Hier volgen mijn tussentijden:
5 km 30:18 (30:1
10 km 1:00:23 (30:05)
15 km 1:31:52 (31:29)
20 km 2:05:09 (33:17)
21,1 km 2:12:40
25 km 2:37:43 (32:34)
30 km 3:12:07 (34:24)
35 km 3:49:29 (37:22)
40 km 4:28:07 (38:3
Netto tijd 4:44:33
Bruto tijd 4:51:28
Snelheid 8,897 km/uur
Nou ja, hieruit is dus eenvoudig te concluderen dat het me niet gelukt is om het tempo te handhaven. Bij km 15 voelde ik voor het eerst dat ik al een stukje had gelopen zeg maar (en daar kwam de tegenwind) Daarna nam dat gevoel steeds toe. Toch als ik om me heen keek zag ik dat en aantal mensen er veel erger aan toe waren dus daar kon ik me aan optrekken... Onderweg was er veel te kijken, de Amstel is prachtig, de huizen die er staan ook. Het industrieterrein was zo erg nog niet omdat er door de hoge gebouwen nauwelijks wind was. Daarna stond er weer zo af en toe iemand aan de kant (was iedereen al weg of had er nooit iemand gestaan?) ergens bij km 25? pikte ik een man op die Deutsch bleek te zijn. Hij was met 2 vrienden naar Amsterdam gekomen, zn arts had een goedje in zn knie gespoten omdat hij had gezegt dat ie "een paar dagen de stad in moest" maar niet verteld dat ie een Marathon ging lopen natuurlijk. :-D
Ik liep een paar km met hem op, ineens kwam er een heel groepje van achteren met in het middelpunt een vrouw die een ballon aan zich bevestigd had. Achterop haar shirt stond 4.30 uur, ze was van runnersworld. Ze ging niet heel veel harder dan ik dus besloot ik aan te pikken. Echter toen bij km 30 een klok in beeld kwam ging ze ineens versnellen en dat terwijl er net een drankpost was... eerst ging ik er nog achteraan maar ik dacht al snel "laat maar lopen" en ging een gemakkelijker tempo lopen. De Deutsche man pikte mij deze keer op. Best wel gezellig over van alles en nogwat gehad, het tempo ging (mede hierdoor?) wel wat omlaag maar steeds als één van ons beiden ineens op het idee kwam te gaan versnellen lieten we dat een paar minuten later alweer zitten. We kwamen wel steeds dichter bij ons Ziel (doel) elke km stond er weer een bord. En steeds hoopte ik dat we ondertussen een bord gemist hadden maar was dat niet het geval. Na een tijdje zo lopen (met inmiddels toch wel pijnlijke benen) kwam het olympisch stadion in zicht! Weer was het geweldig om hier binnen te komen, ditmaal was de spanning van vanochtend weg. I did it!!
We trokken nog een klein sprintje en ja daar was de finish al! Mijn Duitse vriend en ik namen innig afscheid want ja dit hadden we toch maar mooi samen geschaft. Mein freund ich wunche ihm alle gluck!
Mijn ouders waren ook in het stadion en hadden wel even moeten wachten op mij maar geloof niet dat ze dat heel erg vonden, was best veel te kijken natuurlijk. Toen ik mijn kleren en telefoon had gehaald (geen rij meer haha) belde ik eerst mijn ouders (waren makkelijk te vinden aangezien ze bij een boom met omheining en militairen erbij stonden) Van Thijs had ik een sms'je van al een uur oud... ik ben thuis, kon je niet vinden laat even wat van je horen:-D
Toen stukje gewandeld naar Thijs, alle trappen op (stuk of 8?) douche en op mn moeders fiets naar de auto in Oude kerk aan de Amstel. Mn moeder bij mn vader achterop. Nog een keer die mooie Amstel langs dus, tot het keerpunt waar ik onderweg mijn ouders ook had zien staan (nou ja, mn pa was net iets te drinken halen...) toen achterin de auto met benen languit op de achterbank. Lekker gegeten bij de Hajee (in Almere?) uiensoep, entrecout met peperroomsaus en als toetje yochurt met walnoten en honing. Gang drie waren ze alleen vergeten te brengen, ondertussen maar even een stukje gaan lopen want voelde mn benen al stijf worden...
Moraal van het verhaal: Het was erg leuk, zeker voor herhaling vatbaar. Maar de volgende keer wat meer echt lange duurtrainingen doen, 1x 3.15 uur is te weinig! Amsterdam, been there done that. Rotterdam, Groningen, Londen & Parijs op de lange termijn planning. 1 per jaar lijkt me een goed plan.
Julia
Zo'n drie maanden geleden bedacht ik me dat het best een uitdaging zou zijn om drie maanden te trainen en dan de Amsterdam marathon te lopen. Kwam eigenlijk op dat idee doordat Humberto Tan op 538 herhaaldelijk aangaf op zoek te zijn naar een "loopmaatje", iemand die hem wou hazen in Beijing. Ik twijfelde of ik me zou aanmelden...hij had ook nog niet getraind en had New York in 5 uur gelopen in 2004, ik Berlijn zelfde jaar zelfde tijd. Dus wat dat betreft... Maar ja Beijing>heuvels>meest vervuilde stad vd wereld. Bovendien zou de voorselectie in A-dam plaatsvinden op een dag dat ik moest werken. Uiteindelijk dus maar bedacht me maar gewoon niet in te schrijven. Het idee van "een marathon lopen" bleef echter wel hangen
Nu had ik al van Thijs vernomen dat hij de A-dam marathon zou gaan lopen en toen ik ging kijken op de website daarvan heb ik me meteen maar aangemeld. Het trainen kon gaan beginnen!! Heel enthousiast begon ik met trainen, 8 dagen achter elkaar 8 km. Zonder de maanden daarvoor gelopen te hebben en zonder een dag pauze. Ik dacht zo de basis te leggen. Daarna steeds verdere afstanden, maar wel met af en toe een dag rust. In iets vd vierde week begon mijn achillespees raar te doen, er knapte iets als ik sochtends mijn bed uitkwam
Dus tja, tempo terug! toen dat ook niet hielp afstand ook terug. En weer een week later besloot ik maar om er ten minste 2 rustdagen tussen te laten. Dat hielp, achillespees werd gelukkig een stuk minder gevoelig, had waarschijnlijk gewoon even niet voldoende tijd gekregen om te hetstellen. Rustig bouwde ik zo de afstand wat op, meestal 8 km maar nu ook 15 en 17 km. Drie weken vantevoren heb ik nog 1 keertje 3.15 uur gelopen met het idee dat ik wel zo'n 30 km gelopen zou hebben. De laatste week bijna niet meer gelopen, ook vreemd maar ik kreeg het benauwd als ik begon (waarschijnlijk het vochtige weer?? of ben ik allergies voor havermoutpap?) Amsterdam 21-10-2007
Wekker 8.15 uur, ik was om 8.15 uur echter al volledig -gedouchd en al- in tenue. Toen nog bedenken wat meemoest en wat thuis kon blijven. Thee en brood met pindakaas naar binnen werken. I am very lucky dat ik bij Thijs kon blijven overnachten (thank you Thijs!) want nu was het maar 20 min wandelen en we waren al bij het olympisch stadion! Onderweg tijdens ons rustige wandelingetje -we hadden nog zeker een uur voor de start- zagen we een aantal Keniaan look a likes (Thijs vroeg nog "zullen dat de Kenianen zijn"
zoef-zoef voorbij crossen. Waarschijnlijk waren ze aan het inlopen, hahaBij de markthallen-Zuid ging Thijs proberen zn t-shirt om te ruilen voor een kleinere. Ik hoefde dat niet te proberen want had al een XS, wat ook de kleinste maat was. Lukte niet want hij was immers al uitgepakt, tja. Toen maar een nieuw shirt voor Thijs. Nummers opgespelt broek uut, jas uut en in een puut. Toen ff zoeken waar het geheel ingeleverd kon worden. Dat bleek bij het olympisch stadion zelf te zijn! (stond niet goed in de beschrijving) Dus daar maar heen gelopen waar dus een heuze rij bleek te staan voor de tassen inbreng. Maar geen stres, die mensen moesten toch ook allemaal lopen?
Vervolgens liepen we het olympisch stadion in, echt geweldig om daar binnen te komen! Er was een groot scherm met daarop de Kenianen en Kamiel Maase die wat heen en weer stonden te hupsen. De tribure was goed gevuld (een paar vakken dan) en het hele olympisch stadion stond vol met mensen die net zo gek waren. 52 Nationaliteiten! 8500 mensen, allemaal dezelfde hobbie en hetzelfde doel op die dag: het lopen van de Marathon van Amsterdam, al dan niet in een goede tijd. Voor ons zou de hele stad ontregeld zijn, bussen, trams konden niet rijden een gedeelte vd stad was gewoon helemaal afgezet! De klok liep verder en het was bijna 10.30 uur, de muziek werd gestart. Uit de boxen klonk keihard iets wat voor een hartslag zou door kunnen gaan, en die ging steeds sneller... En daar was het startschot; de Kenianen gingen ervandoor en iedereen zette de achtervolging in! 6 min en nogwat later was ik ook bij de start en onder het geluid van de Scissor sisters "i dont feel like dancing" begon ik maar es te rennen. Tijdens "Its my live" van Dr Alban verliet ik het stadion, ik had er erg veel zin in. De eerste bochten waren er nog wat mensen, spandoeken, bands danwel boxen waar muziek uitkwam. Daarna was ik toch heel erg blij dat ik mijn mp3 speler meehad...
Het plan was 10 km/uur en dat zo lang mogelijk vasthouden...dan zou ik in 4 uur nogwat gaan finishen. Ik wist dat ik 12 km/uur kon lopen en dat anderhalf uur iig maar verwachtte dat dat tempo wel iets te hoog gegrepen zou zijn gedurende de hele afstand van 42.195 km. Vandaar de 10 km/uur.
Hier volgen mijn tussentijden:
5 km 30:18 (30:1
10 km 1:00:23 (30:05)
15 km 1:31:52 (31:29)
20 km 2:05:09 (33:17)
21,1 km 2:12:40
25 km 2:37:43 (32:34)
30 km 3:12:07 (34:24)
35 km 3:49:29 (37:22)
40 km 4:28:07 (38:3
Netto tijd 4:44:33
Bruto tijd 4:51:28
Snelheid 8,897 km/uur
Nou ja, hieruit is dus eenvoudig te concluderen dat het me niet gelukt is om het tempo te handhaven. Bij km 15 voelde ik voor het eerst dat ik al een stukje had gelopen zeg maar (en daar kwam de tegenwind) Daarna nam dat gevoel steeds toe. Toch als ik om me heen keek zag ik dat en aantal mensen er veel erger aan toe waren dus daar kon ik me aan optrekken... Onderweg was er veel te kijken, de Amstel is prachtig, de huizen die er staan ook. Het industrieterrein was zo erg nog niet omdat er door de hoge gebouwen nauwelijks wind was. Daarna stond er weer zo af en toe iemand aan de kant (was iedereen al weg of had er nooit iemand gestaan?) ergens bij km 25? pikte ik een man op die Deutsch bleek te zijn. Hij was met 2 vrienden naar Amsterdam gekomen, zn arts had een goedje in zn knie gespoten omdat hij had gezegt dat ie "een paar dagen de stad in moest" maar niet verteld dat ie een Marathon ging lopen natuurlijk. :-D
Ik liep een paar km met hem op, ineens kwam er een heel groepje van achteren met in het middelpunt een vrouw die een ballon aan zich bevestigd had. Achterop haar shirt stond 4.30 uur, ze was van runnersworld. Ze ging niet heel veel harder dan ik dus besloot ik aan te pikken. Echter toen bij km 30 een klok in beeld kwam ging ze ineens versnellen en dat terwijl er net een drankpost was... eerst ging ik er nog achteraan maar ik dacht al snel "laat maar lopen" en ging een gemakkelijker tempo lopen. De Deutsche man pikte mij deze keer op. Best wel gezellig over van alles en nogwat gehad, het tempo ging (mede hierdoor?) wel wat omlaag maar steeds als één van ons beiden ineens op het idee kwam te gaan versnellen lieten we dat een paar minuten later alweer zitten. We kwamen wel steeds dichter bij ons Ziel (doel) elke km stond er weer een bord. En steeds hoopte ik dat we ondertussen een bord gemist hadden maar was dat niet het geval. Na een tijdje zo lopen (met inmiddels toch wel pijnlijke benen) kwam het olympisch stadion in zicht! Weer was het geweldig om hier binnen te komen, ditmaal was de spanning van vanochtend weg. I did it!!
We trokken nog een klein sprintje en ja daar was de finish al! Mijn Duitse vriend en ik namen innig afscheid want ja dit hadden we toch maar mooi samen geschaft. Mein freund ich wunche ihm alle gluck!
Mijn ouders waren ook in het stadion en hadden wel even moeten wachten op mij maar geloof niet dat ze dat heel erg vonden, was best veel te kijken natuurlijk. Toen ik mijn kleren en telefoon had gehaald (geen rij meer haha) belde ik eerst mijn ouders (waren makkelijk te vinden aangezien ze bij een boom met omheining en militairen erbij stonden) Van Thijs had ik een sms'je van al een uur oud... ik ben thuis, kon je niet vinden laat even wat van je horen:-D
Toen stukje gewandeld naar Thijs, alle trappen op (stuk of 8?) douche en op mn moeders fiets naar de auto in Oude kerk aan de Amstel. Mn moeder bij mn vader achterop. Nog een keer die mooie Amstel langs dus, tot het keerpunt waar ik onderweg mijn ouders ook had zien staan (nou ja, mn pa was net iets te drinken halen...) toen achterin de auto met benen languit op de achterbank. Lekker gegeten bij de Hajee (in Almere?) uiensoep, entrecout met peperroomsaus en als toetje yochurt met walnoten en honing. Gang drie waren ze alleen vergeten te brengen, ondertussen maar even een stukje gaan lopen want voelde mn benen al stijf worden...
Moraal van het verhaal: Het was erg leuk, zeker voor herhaling vatbaar. Maar de volgende keer wat meer echt lange duurtrainingen doen, 1x 3.15 uur is te weinig! Amsterdam, been there done that. Rotterdam, Groningen, Londen & Parijs op de lange termijn planning. 1 per jaar lijkt me een goed plan.
Julia
22 okt 2007 - bewerkt op 24 okt 2007
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 jul 2005 10 min. recept
- O 18 jul 2005 vissen ( 2 )
- O 13 jul 2005 boektip! ( 4 )
- O 13 jul 2005 kritiek krijgen is niet leuk
- O 04 jul 2005 buitenband verwisselen