I hate the way my brain works.

Salut!

Ik weet niet waar ik moet beginnen.
Tweede lesweek, nog niet echt iemand waarmee ik iets heb van JA met jou wil ik het komende schooljaar samen studeren. Maar ik begin ook een beetje te denken dat het ook niet gaat gebeuren.

Als ik terug denk kan ik me niet bedenken dat ik moeilijk vrienden maakte. Er was altijd wel een persoon. Dan kijk ik naar wat er nu speelt en dan denk ik waar gaat het mis? Wat ik me net besefte is dat veel van mijn medestudenten van de middelbare school komen. ik heb Mbo meegemaakt en een halfjaar HBO. Zij komen nu pas van de middelbare school af. Heb er eigenlijk niet bij stil gestaan dat dat ook een reden kan zijn waarom het niet klikt.
Maar eerlijk moet ik ook zijn, ik heb een meiden klas. Er zitten 3/4 jongens in mijn klas. Met eentje heb ik wel eens gepraat en hij lijkt me ook erg aardig. Ik heb nog niet geprobeerd met hem te gaan zitten en een praatje te maken want hij zit altijd bij andere mensen. Vanochtend had ik wel de kans (hij kwam uit zichzelf naar me toe) Maar ik moest weer nodig naar de wc. Ik wil niet dat mensen me verkeerd gaan begrijpen. Ik denk dat ik hem aardig vind ik vind hem niet leuk of iets dergelijks.

Met waar ik momenteel ben met mijn mentale status om het maar zo te zeggen, heb ik echt 0% behoefte aan romantiek. Ik wil me focussen op mijn studie en mezelf. Maargoed, buiten mijn klas om is mijn studie wel erg leuk. Het is niet dat ik een vreselijke klas heb ofzo, ze zijn aardig daar niks van maar ik heb er gewoon niks mee. Jammer pech gehad. Ik zit daar voor mezelf. Ik zeg dit wel maar het is voor mijn gevoel moeilijker dan voor mijn brein. Maar goed. Als ik in een andere klas kom volgend jaar, spreek ik ze ook niet meer dus waarom maak ik me er druk om? Geen idee. zo ben ik gewoon. Ik probeer ook mijn brein anders te trainen. Ik kan goed op mezelf zijn en ga mijn best doen op school om de stof te begrijpen. Wat de andere mensen in mijn klas doen zou me een worst wezen.

Ik kan dit! (hoop ik)

Als laatste voel ik me erg eenzaam. Niet omdat ik niemand heb, mijn telefoon puilt uit van de berichtjes. Maar gewoon ik voel me eenzaam. Onbegrepen misschien, niet nuttig. Ik weet niet wat het is maar ik mis iets of iemand. Ik probeer die eenzaamheid weg te laten gaan door met vrienden te praten, af te spreken en gewoon met mijn hobby bezig te zijn maar het werkt niet. Ik voel me eenzaam. Het liefst ging ik in bed liggen met muziek op en gewoon huilen.


Ik haat mijn brein, gevoelens en perspectief. Ik wil er vanaf, ik doe moeite maar het lijkt alsof het alleen maar averechts werkt..