Ja een duidelijke titel. En zo simpel is het ook. Ik wil hem.
Of het nou lust is, of toch nog iets meer dan alleen lust... Ik weet het niet. Ik wil hem gewoon.
Maargoed wil hij mij ook... Dat is weer de andere kant van de munt.
Niet dat mijn gedrag er nou echt bij helpt ofzo. Ik geef erg tegenstrijdige signalen af... Als ik een slokje te veel op heb, kan het me helemaal niks schelen, dan is het ook wel erg duidelijk dat ik hem wil. Ben ik nuchter of in een iets minder beschonken toestand, dan voel ik me ongemakkelijk bij hem in de buurt. Al hoewel, ik denk dat zenuwachtig een beter woord is. Soms praat ik dan erg weinig met hem. Op de één of andere manier wil het dan niet. Terwijl ik hem al zo lang ken en alles. Ik denk dat ik dan gewoon meer op mijn hoede ben. Gewoon door wat er eerder eens tussen ons gespeeld heeft.
Maar bijna altijd wel bij mij weer in de buurt, praatje maken e.d. Ook doet hij veel dingen voor me, als ik hem dat vraag. En als ik 'lastig' word gevallen door jongens, dan komt hij voor me op. Is ook in staat om er op los te gaan slaan als ze niet willen luisteren. Maar echt, in die kroeg, waar ik ben, is hij ook. Tenzij hij er op dat moment aan het werk is.
Op msn heb ik ook altijd van die typische gesprekken met hem, voor anderen soms echt vreemd om te lezen. Vaak zitten ze vol met dubbelzinnigheden.
Maar om nou te zeggen hoe en wat, ik heb geen idee hoe en wat. Ik snap ook gewoon niet wat hij wil... En nee ik durf er ook niet naar te vragen. Dat vind ik dan ook weer zo dom om te doen.
Achja we zien het wel. Toch maar proberen het op de één of andere manier uit te vogelen. Niet alleen mijn eigen gevoelens en wat ik nou wil, maar ook hoe het bij hem zit.
Soms word ik best moe van mezelf