Iedereen is te druk en ik ben sterk genoeg
Wat zou ik graag willen praten, mijn vuur willen spuwen, mijn angsten willen delen,
mijn verdriet weg kunnen huilen, mijn gevoelens laten verdwijnen, sterke maar
tegelijk lieve armen om me heen willen, gewoon om even het kleine meisje te zijn.
Niet degene die bijna volwassen wordt, niet zij die altijd alles wel aan kan en overal
raadt mee weet of in ieder geval vecht om omhoog te klimmen, niet zij die haar
verdriet weglacht en aan haar omgeving laat zien dat het goed gaat.
Degene die mij kennen, of het nou een stukje of een groter deel is, vinden vaak
dat ik zo sterk ben. Ik ben een lieve meid, heb mn hart op de goede plaats en sta
voor anderen klaar. Het is fijn om te horen en ergens hoop ik soms dat dit ook de
waarheid is en dat ze het niet alleen zeggen omdat dat wel goed klinkt richting mij.
Het is niet makkelijk om te leven zoals ik leef. Altijd strijden, altijd boksen, vooral
het vallen om vervolgens weer op te moeten staan valt niet altijd mee, maar dat ik
het doe en vooral dat het móet is een feit. Toch zal ik dit vol moeten houden, hoe
dan ook zal ik altijd door lopen over het pad waar ik over heen geleid wordt. Door
wat of wie dan ook.
De afgelopen dagen zijn gewoon zwaar. Om eerlijk te zijn weet ik niet of het alleen
de dagen zijn, misschien zijn het wel de weken of de maanden. Het is een roes, een
roes waarin alles komt en alles gaat. Verjaardagen, vrienden, buren, gevoelens, de
schooljaren; het gebeurt en veel kan je er niet aan veranderen.
Ik verlang naar iemand die me laat uithuilen. Die met me mee naar buiten gaat, met
de wind door de haren, zittend aan de waterkant. Zwijgend en tegelijkertijd zoveel
zeggen met gebaren of blikken die zouden kunnen zeggen wat er uit mijn hoofd moet.
Helaas bestaat er zo iemand niet. Niet dichtbij. Niet iemand in mijn kring, geen
vriendin waarmee ik dat kan. Geen familielid of andere bekende. Het is allemaal
vreemd voor hen en dat zal het blijven.
Kruipend onder de arm van mn vader, een knuffel vragend van een vriendin en een
gekke blik van een vriend is hetgeen wat ik krijg. Dat is genoeg voor hen. Iets anders
kunnen ze me niet geven, misschien ook wel doordat ik het niet vraag. Al spreek ik
dan niet geheel de waarheid want vragen doe ik het wel alleen niet rechtdoorzee
waardoor het respons ook anders is dan dat hij gewenst zou zijn...
Praten kan ik met sommige mensen op msn. Ze zijn lief en anderen geestig.
Ik ben hun dankbaar voor de tijd dat ze met me praten en er voor me zijn.
Nu moet ik weer verder en me opladen om door te leven zoals ik nu leef; overlevend.
25 mei 2009
- meld ongepast verhaal
-
carlijntje (opgeheven op 7-8-2012)
maandag 25 mei 2009 19:05
komt goed meid.. je hebt MD nog altijd..
-
HippeQueen
maandag 25 mei 2009 19:12
Misschien als je een keer praat met een goede vriend(in)/familielid of gewoon iemand die je vertrouwt, kan diegene jou wel die schouder aanbieden. Ik weet zeker dat er mensen in jouw omgeving zijn die je dat wel willen geven, maar niet wisten dat je het graag wilde. Je moet het alleen laten merken. Je mag heus wel eens je zwakke kant laten zien, dat betekent niet dat je niet sterk kan zijn.
-
Dus
maandag 25 mei 2009 19:23
*Knuffelt Past innig*
-
kruidje
maandag 25 mei 2009 19:28
*Begrijpt*
Misschien nu niet,maar hopelijk over een tijdje zal die iemand er zijn die je vertrouwen kan..volledig vertrouwen kan. Tot die tijd zul je moeten vechten,met een klein beetje hulp van ons.. -
Broken.
maandag 25 mei 2009 21:44
wauw, je hebt nu precies opgeschreven hoe ik me voel.
als het kon zou ik je heel graag helpen.
als je ooit iemand nodig hebt, ben ik er
heel erg veel sterkte! -
MCH </3
maandag 25 mei 2009 23:27
-
bliep
dinsdag 26 mei 2009 21:59
Sterkte!
Ik hoop dat je leven binnenkort een leuke wending krijgt en je Vind wat je nodig hebt!
liefs,
Bliep -
Cath.
donderdag 28 mei 2009 21:14
Op MD zijn wel mensen die je begrijpen -of in elk geval willen begrijpen...
-
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
woensdag 03 juni 2009 09:34
Je staat er niet alleen voor, ook al voelt dat soms zo.
Mensen kunnen je helpen en handvaten geven, maar het lastige is, dat je het uiteindelijk zelf moet doen. En dat is best zwaar, maar je hebt al zoveel passen voorwaarts gemaakt. Goed van je!!
Rust maar lekker uit, en wees lief voor jezelf.
dikke knuff
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 15 jan 2013 Ik ben gegroeid. ( 2 )
- O 09 jan 2013 Verwachting ( 2 )
- O 08 jan 2013 Balans vinden ( 1 )
- O 07 jan 2013 Donder op ( 5 )
- O 07 jan 2013 Invloed ( 1 )
- O 06 jan 2013 Terug in de echte wereld ( 6 )
- O 23 dec 2012 Mijn handelen in zijn bijzijn ( 5 )
- O 23 dec 2012 'Wat ben je stil ineens?' (pap) ( 2 )
- O 22 dec 2012 Ik zal winnen ( 3 )
- O 22 dec 2012 Berichtje dat me klem zet ( 5 )
- O 18 dec 2012 Herstellen van het rennen ( 4 )
- O 11 dec 2012 Rake woorden.. ( 5 )
- O 07 dec 2012 Mijn kindje... (droom) ( 1 )
- O 06 dec 2012 De nacht leeft maar door 18+ ( 3 )
- O 30 nov 2012 Ze hebben zo gelijk... ( 9 )