Ze hebben zo gelijk...

Een simpele vraag van mijn moeder richting mij die maar blijft malen in mijn kop. Het ging over een klasgenoot of die niet gewoon hier heen kan komen als ik niet daar heen kan. Zijn thuis is een vakantieplek voor mij. Rust, gezelligheid en alles mag. Hij is goed op de hoogte van hoe het hier in huis is en hoe de situatie tussen mij en mijn broer is. Ook het dekkende gedrag van mijn ouders is dat wat hij vrij snel door had en waar hij zich woedend om kon/kan maken.
Ik heb het vaker dan eens over een mogelijke situatie gehad waarin hij dichtbij/oog in oog met mijn ouders of mijn broer zou staan. Voor mijn verjaardag, een voorstelling of zoiets simpels als dit.
Hij heeft ze éénmaal gezien dat was vóórdat hij wist hoe de vork in de steel zat en hij is daar dankbaar voor. Het is écht een prima kerel, een echte vriend, een maatje en hij heeft het beste met me voor. Niet alleen voor mij maar ook voor de vele andere mensen om hem heen. Maar hij sprak uit dat hij zó blij was dat hij het niet wist voor hij ze zag. Hij zegt niet in te staan voor zijn handelen. Hij wil mijn ouders inlichten, ze de waarheid eens haarfijn laten zien en het zo enorm voor me opnemen ten opzichte van mijn broer. Hij wilde niet komen naar mijn verjaardag, hij heeft mijn ouders bewust niet gesproken met de voorstelling en het staat voor mij vast dat ik hem niet ga vragen hier heen te komen als ik daar niet heen kan. Het is gewoon niet haalbaar.
Voor hem niet en voor mij niet. Ik kan het niet hebben om de voelbare spanning te moeten doorlopen en ik kan hem niet in deze situatie zetten.

Hoewel dit niet is waar ik het verhaal mee wilde beginnen heb ik nog steeds waardering voor de opstelling van mijn ex-vriendje. Hij heeft echt zijn beste gedaan om alles in tact te houden. 'Ik heb een relatie met jou en niet met je gezin' zei hij me eens licht verwijtend. Hij had gelijk. Ik heb er flink om moeten huilen. Van mijn moeder kreeg ik te horen dat ik dit nooit met wie dan ook mocht delen en al helemaal niet met een vriendje. Ze was te laat. Het raakte me zo verschrikkelijk, beide uitspraken.

Ik wil eerlijk en oprecht zijn. Gaan voor mijn eigen leven. Opstaan en stralen naar een ieder die het verdiend. Voor mezelf maar ook voor de mensen om me heen. Ik ben goed op weg maar mijn thuishaven is vertekend en weetje... dat doet best wel een beetje boel zeer. Soms ben ik het zo zat door enkele woorden, simpele zinnen en/of vragen teruggeslagen te worden naar de pijnlijke waarheid waar ik zo ontzettend hard mee in gevecht ben.
Maar.. het gevecht is niet voor niets. Ik ben op weg naar een leven met mezelf waarin enkel de waardevolle personen een stukje van mij zullen krijgen. Want eens.. eens zal ik zelf geheel in zien hoe waardevol ik ben.

30 nov 2012 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 33 jaar

Feather__ vrijdag 30 november 2012 13:15
Ik snap niet hoe je ouders jou zo kunnen verwaarlozen en die lul beschermen. Ik snap het echt niet. Hoe dom moet je dan zijn..
Past&Today vrijdag 30 november 2012 13:19
Het beeld van de mensen om ons heen willen ze niet vervuilen.
Wij zijn het perfecte gezin en zolang je dat heilig vast wilt houden, vergeet je wel eens naar gevoelens en emoties te kijken en gaan er dingen mis..
Quinoa vrijdag 30 november 2012 13:19
yes, you will
kruidje vrijdag 30 november 2012 13:31
Als wij het al niet begrijpen...hoe moet het dan voor jou zijn?
En ik vind dat je de steun verdiend van degene die het dichtst naast je staat (vriend). Als je op hem niet kan vertrouwen..op wie dan wel?

En je slotconclusie : Dat gaat absoluut gebeuren. Laat dat jouw zoete wraak zijn.
talster vrijdag 30 november 2012 13:39
Al een tijdje lees ik je verhalen met verbazing. Zoals jou ouders met je omgaan doet zelfs mij pijn bij het lezen ervan. Heel erg jammer...
Volgens mij heeft Gewoon Ik al een paar keer gezegd dat het je zou helpen om uit huis te gaan.
Ik las net je verhaal, en ik weet zeker dat jij er uiteindelijk zal komen, maar niet zolang je met je ouders in 1 huis zit. Je kan het verleden nu totaal niet afsluiten omdat je er gewoon nog midden in zit en er iedere dag mee geconfronteerd wordt.
Wat houdt jou tegen om uit huis te gaan? (als ik dat vragen mag?) Je hebt er een mooie leeftijd voor. En ik weet zeker dat het jou zo'n stuk rust zal geven. En met al die rust kan jij jezelf helemaal ontplooien tot wie jij wil zijn!

Heel veel sterkte in elk geval! Het is moedig van je dat je het onder ogen durft te zien en er iets mee doet!
Past&Today vrijdag 30 november 2012 13:44
@ kruidje: ik spreek geen kwaad woord over één van de vrienden uit dit verhaal, zeker niet. Ik begrijp het ergens echt wel heel erg goed. Zou zelf ook willen handelen denk ik zomaar..
@ talster... ook die vraag begrijp ik goed en probeer ik vaker dan eens te beantwoorden. GI en *b-s* hebben die argumenten onder uitgeschopt. Ik denk dat de meest realistische nu is dat ik mijn stages wil halen en mét mensen/vriendinnen op kamers zal moeten en niet alleen (en het voor hen nu niet haalbaar is). Zo iets... Als ik hier de echte kern van te pakken zou hebben, zou ik alweer een stukje verder zijn, denk ik.
kruidje vrijdag 30 november 2012 13:50
Ik vind ook niet dat er sprake moet zijn van openlijke confrontatie, maar toch zeker WEL dat hij (ik bedoel niemand specifiek) je steunt waar dat kan.
talster vrijdag 30 november 2012 13:59
Als ik je reactie lees denk ik dat je inderdaad nog bij de kern moet komen.. En dat geeft niks, dat komt vanzelf wel, als jij daaraan toe bent. Je laat je eigen geluk in je antwoord namelijk afhangen van mensen om je heen. Maar je eigen geluk maak jezelf! Ik denk dat je nog niet écht voor jezelf durft te kiezen. Geeft ook niks, je werkt eraan!
Ik hoop dat je deze reactie niet verkeerd opvat, bedoel het absoluut niet verkeerd.
*Julia maandag 03 december 2012 20:57

O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )

vorige volgende