Ik ben een kraai

Ik woon dichtbij het strand. Al jaren.... voorheen ging ik er niet zo vaak naartoe.
Maar de laatste tijd kom ik er regelmatig,gewoon om uit te waaien...
Maar nu heb ik ontdekt dat je sommige dingen die je als kind leuk vond,nooit afleert.
Vroeger al kwam ik altijd met van alles thuis . Mooie steentjes,mooie veertjes,mooie schelpjes...
Mijn moeder riep dan wanhopig ;''Je lijkt wel een kraai !''
Heel bijzonder was mijn verzameling buitenlandse stenen...Die waren in mijn ogen ECHT anders..

Maar goed,ik ben er duidelijk nooit helemaal over heen gegroeid.
Want zodra ik nu op het strand een berg schelpen zie liggen...dan MOET ik kijken of er ook mooie/
bijzondere bijzitten . Aparte kleuren,vreemde vormen, (ik ben gek op die langwerpige,heb ik ontdekt) geribbelde enzovoort.. Ik ga er rustig voor op mijn hurken zitten (tot ergenis van de hond...)
Iets waar ik een dag later dan weer spijt van heb...vanwege de spierpijn in mijn benen..
Ik gedraag me dan wel als een kleuter,maar ik ben het niet meer natuurlijk.

Wat erger is, is dat ik die dingen dus ook nog steeds mee naar huis neem...
Ondertussen liggen hier net zoveel schelpen in mijn huis als op strand (zo bijzonder zijn ze dus...nahnah )
In vazen,in mandjes,in potten...
Dit kan niet doorgaan zo ! Straks pas ik er zelf niet meer bij..
Als ik volgende keer weer naar het strand ga,dan moet ik me beheersen..
Maar dat is zo moeilijk..eens een kraai,altijd een kraai....ben ik bang.verward
28 jan 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende