Ik ben er weer

Hoi allemaal, ik ben er weer en dat betekend niets goeds.

Het betekend dat ik weer alles kwijt moet omdat ik weer op ben , helemaal leeg.
Ik slaap al nachten niet meer en heb me onlangs weer gesneden op m'n handen zodat ik kon een uitvlucht kon verzinnen.

Ik hoor m'n ouders vaak over me praten, mn moeder niet slecht maar m'n vader wel, het is alsof hij niets wat ik doe goed vind, alles wat ik doe word op 1 of andere manier zoizo afgebroken door hem.

16 september, de dag dat m'n familie kwam om mijn verjaardag te vieren was weer zo'n voorbeeld.
-Maar de helft van m'n familie was erbij
-Mijn neven mochten maar een uurtje blijven.
-Er werd niet over mij gesproken, alleen over mijn zus.
-Er is geen woord gezegd over dat ik mijn best heb gedaan voor school (ik had een goed rapport) maar constant over waarom mijn zus of neven geen goed rapport hadden.

Ik heb een zwaar jaar achter de rug, ik heb vele mensen op korte tijd verloren, maar ik deed nog steeds mijn best voor school , terwijl ik nog amper overeind kon blijven.
Ik werd weer gepest ( mijn gepeste jaren leg ik in een ander bericht wel 's uit)

Ik hou erg van mijn gezin, maar toch heb ik het gevoel dat mijn vader me niet kan uitstaan en met m'n zus heb ik elke keer dat ik haar zie (wat maar 2keer per weer zijn) ruzie met haar.

Ik huil soms gewoon plotseling zonder reden, ik weet ook niet waarom ik huil, ik ben gewoon zo ongelukkig.
Op school lach ik altijd ,maar onder die lach zitten weer 1000den tranen.
Niemand steunt me dan ook hier in , niemand ziet dat ik ongelukkig ben en als ik het tegen iemand zeg dan zegge ze dat ze er voor me zijn maar ik wil eigenlijk gewoon dat iemand me vasthoud en me troost meer wil ik niet, meer hoeft het ook niet te zijn.

Ik heb niemand om dit tegen te vertellen dus zet ik het maar hier omdat jullie dit lezen en begrijpen hoop ik.
Breek me alsjeblieft niet af , ik wil alleen maar troost of steun of advies, geen slechte reacties, ik smeek het jullie

xxx Monster