Ik ben gewoon in de war..

Ik wilde een tijdje geleden hier al over schrijven, maar had steeds geen tijd of ik wist niet hoe ik het moest omschrijven.
En nu wil ik het toch wel echt van me af schrijven.

Ik ging vorige week weer wat drinken met m'n ex. Gewoon, beetje bijpraten enzo.
Het was de 2e keer dat ik weet wat met hem ging drinken, en de 1e keer was het super awkward omdat het de 1e keer was dat we elkaar toen weer zagen.
Maar dus vorige week, was het echt super gezellig, gewoon echt weer gelachen enzo.
En het stomme was, ik had verwacht dat het anders zou zijn, dus dat we anders met elkaar om zouden gaan dat toen we nog iets hadden. En het was gewoon bijna hetzelfde, en dat maakte die avond heel raar, en verwarrend.
Toen we huis gingen, liep hij met me mee naar huis. We gaven elkaar eerst een knuffel om afscheid te nemen, en opeens gaven we elkaar een kus. En we schrokken er allebei van, hij begon er niet mee, en ik ook niet. Het gebeurde gewoon. Toen ging ik maar naar binnen, want het was heel awkward.
Na die avond heb ik hem nog een paar keer gezien, en het blijft heel dubbel voelen. Heeel erg dubbel.
Het gevoel alsof je vreemd gaat, je weet dat het niet kan, maar toch maak je die keuze om het wel te doen (dat gevoel de heletijd)
En ik weet ook niet wat ik er mee aan moet, en hij denk ik ook niet.

En eigenlijk is dat ook niet het enige.
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet met de jongen waar ik mee aan het date was/ben.
Sinds ik heb gezegd dat ik geen relatie wilde, omdat ik daar niet klaar voor ben, gaat hij opeens dingen zo forceren.
Heletijd vragen wanneer we weer is afspreken, stille hints en noem maar op.
Vorige week, ging ik met hem praten daarover omdat we er allebei wel mee zaten.
Toen had ik gezegd dat als ik een relatie met hem begin, dat ik nu al weet dat alles van zijn kant af moet komen omdat ik er gewoon nog niet klaar voor ben. En z'n andwoord was " Dat maakt niet uit"
Tuurlijk wel..
Ook vroeg ik hoe hij erover dacht dat hij 2,5 jaar weg gaat. Ik zei " Dat word het toch alleen maar kutter om afscheid te nemen?"
En toen kwam er zoiets uit van"Ja maar ik heb liever nog een paar maanden een vriendin en een leuke tijd dan er spijt van hebben"
En natuurlijk vroeg ik me ook af hoe hij het voor zich zag. Dan hebben we iets, en dan gaat hij weg. En dan?
" kijken of het na 2,5 jaar nog klikt"
Uhm.. 2,5 jaar is zegmaar best wel lang. En hij gaat daar ook een leven opbouwen en ik ga gewoon verder..
Hij wil gewoon niet begrijpen dat dat niet gaat werken.

Dus we hadden besloten om het gewoon zo te laten nu we het nog leuk hebben (zonder er een label aan te plakken).
Maar ik merk aan hem dat hij te graag een relatie wil, en dat hij dit niet echt kan accepteren.
Ik kreeg vannacht een berichtje " Ik hou van je, fack laat me gewoon van je houden en weer niet afstandelijk"

Ik weet het allemaal gewoon niet.. Ik zet mezelf de heletijd in een lastige situatie..