ik ben hem kwijt... :'(

hallo mensen.

ik heb lang niet geschreven hier, maar 't gaat nu echt slecht met me.
op vrijdag 15 juni '07 kwam ik samen met Patrick.
ik ben nog nooit zo verliefd geweest, we waren voor elkaar gemaakt!
hij wist hoe ik me voelde, en liet me altijd hopen dat alles goed zou komen,
en dat ik me nergens druk over hoefte te maken.
ik had ook gezegd, dat ik niet zou zegen dat hij mijn ware liefde is,
omdat dat al vele keren misgegaan is, máár hij was voor mij écht de ware,
ik had niemand anders nodig, ik had hem!
Nog nooit was ik zo gelukkig geweeest,
en gaf een jongen mij het gevoel dat ie écht van me hield.
Patrick wist hoe ik was, en hoe mij te behandelen.
we konden niet meer zonder elkaar.

maargoed,
we wisten dat het eraan zat te komen dat zijn leven snel zou ophouden,
hij was kapot, en kon ook niet lang meer verder.
de dokters hebben vele dingen gezegd, en geen van die dingen waren waar.
behalve het laatste wat ze zeiden; de donorlijst is te lang, en je zult je 18e verjaardag niet halen.
ze hadden gelijk dus, Patrick heeft zijn 18e verjaardag niet gehaald.
en omdat hij in Brazilie woonde, zal ik hem nooit meer zien.

woensdag 12 september '07, ben ik mijn vriend, Patrick kwijtgeraakt aan de dood.
in een vorig verhaal op myDiary had ik over hem verteld,
alleen ik had niet verteld dat hij ziek was, en dat het de laatste paar maanden niet zo goed met hem ging.
bij deze dus, ik ben hem nu kwijt...
ik heb me echt nog nooit zo afschuwlijk, vreselijk, en ozo leeg gevoeld.
ik weet niet meer wat mijn gevoelens zijn, wat ik van iets vind of wat ik nog kan geloven..
helemaal niks weet ik meer.
ik heb echt heel veel vrienden om me heen die me steunen, er voor me zijn, en die me proberen
positief te houden, maar soms dan gaat het echt niet meer, en moet ik het allemaal uitjanken.
ik ben tenslotte iemand kwijt van wie ik zo ongelofelijk veel hield.
&ik weet nu al zeker » zoals hij mij liefhad, en ik hem. zal ik nooit meer kunnen krijgen of geven.
dat gevoel is gewoon helemaal 300% weg.

ik heb nu het gevoel alsof ie naast me staat, en zegt;
michelle geen zorgen! het gaat goed met me.
ik word er heel rustig onder, en met voetballen of gewoon buiten
dan voel ik gewoon dat hij naast me staat, dat hij bij me is.


hier heb ik een gedicht over/voor hem geschreven.
Een jongen zoals jij was nergens anders te vinden.
ondanks je moeilijke leven gaf je nooit op!
jij was zo een sterke jongen dat nooit stopte met lachen
je liet zien dat het leven jou waard was,

het beeld dat ik van jou in gedachten heb is nu triest.
ik ben mijn de jongen kwijt die mijn hart gestolen heeft..
altijd als ik je zag, lachte je, en maakte je nonstop grapjes,
je wist gewoon niet van ophouden haha.
je hielp altijd de mensen die je hulp nodig hadden,
't kon je niks schelen hoe het op dat moment met jou ging.
je gaf mensen altijd het idee dat er wonderen konden gebeuren.

wij hadden zo graag één keer bij elkaar willen zijn,
maar het werd ons pardoes afgenomen.
3maanden lang, gevochten voor je leven.
maar tevergeefs, je hebt ons verlaten.

Lieve Patrick, bedankt voor de tijden die je me altijd gaf,
en ookal ben je nu daarboven, je bent een sterretje,
het grootste sterretje in de hemel.

als ik naar boven kijk, en ik zwaai. vergeet niet terug te zwaaien.
ik hou van je, en ik mis je vreselijk!

21/03/90 - 12/09/07 (w)
-------------------------

bedankt voor het lezen.
graag reacties wat me zou kunnen helpen?

xxx. een gevoel/hartloos meisje.