Ik ben verkeerd...

Ik heb gisteravond een lange wandeling gemaakt met mijn hondje... eens nagedacht over mijn hele leven. Het lijkt soms of ik nergens meer interesse voor heb.. ik weet gewoon niet wat ik wel en niet leuk vind, dat maakt het allemaal nog ingewikkelder

Sinds een tijdje ben ik over mijn geaardheid aan het twijfelen. Ik word maar niet echt verliefd op jongens, vind ze niet eens echt leuk. En een tijdje geleden op het feestje van mijn beste vriendin zag ik haar opeens als een heel knap meisje. Ze had prachtige kleren aan en is zo mooi slank en knap. Ik durfde haar niet aan te kijken op dat moment, want ik wist echt niet hoe ik moest kijken en was bang dat ze zag dat ik haar zo bewonderde. Toen begon ik dus helemaal te twijfelen.. ben ik nou hetero, bi of lesbi (als je jezelf al in een vakje zou moeten plaatsen). Maar ik heb daarvoor ook 7 maanden lang met een jongen gehad.. maar heb om eerlijk te zijn nooit echt wat voor hem gevoeld.. al liet ik iedereen merken val wel en maakte het mezelf daarmee ook wijs. Het klikte eigenlijk helemaal niet met die jongen en hij kon beter met mijn moeder opschieten dan met mij. Ik ben eigenlijk best een beetje bang om te weten te komen dat ik misschien lesbi ben.. want misschien krijg ik dan wel nooit een vriendin!! Want zo knap ben ik niet, vind ik.

Ja.. ik denk soms erg negatief over mezelf. Heb nog niet zo lang geleden een eetstoornis gehad, Boulimia met anorectische fases. Soms had ik elke dag een vreetbui en deed erna alles om het maar weer kwijt te raken en niet aan te komen. Na een tijdje voelde ik mezelf dan zo ontzettend dik dat ik weken niks at en heel erg veel af viel. Maar dan voelde ik me na een paar weken zo ontzettend slap en depressief dat ik weer begon te eten. Ik zag alles heel zwart/wit... als ik me toch al niet aan mijn regels van niet eten heb gehouden kan ik net zo goed zoveel eten als ik wil... en dan baalde ik weer en was bang om aan te komen en moest alles er weer uit. Een cirkel die zich steeds maar weer herhaalde... een rottijd!... Gelukkig gaat het nu al weer beter en eet ik weer normaal.

Met mijn ouders gaat het ook slecht. We hebben gezinstherapie... nu een gesprek gehad maar mijn vader was er niet bij want die was op zakenreis naar China. We hebben bij dat gesprek alle 4 zitten janken.. doordat alle spanning, die we normaal nooit bespreken thuis, bovenkwam. Heb diezelfde avond nog met mijn moeder gepraat over haar relatie met mijn vader. Ze zei dat er echt wat moest veranderen en dat ze anders maar wou scheiden omdat het echt niet meer gaat...
Nu is mijn vader terug uit China, ze hebben er een paar keer over gepraat en opeens is alles voor mijn moeder weer goed!! Terwijl ik zeker weet dat het tijdelijk is... want dat hebben we namelijk al vaker meegemaakt. Nu gaat mijn zus in augustus op kamers. Ik ga haar missen, want dan ben ik de enige die merkt dat het niet super goed met mijn ouders gaat (al heeft Mariel niet door dat mama dacht over scheiden). Ik vind dit moeilijk!

Ik voel me vaak overbodig.. eenzaam. De schuldige aan alle problemen thuis. Ik ben immers degene die altijd begint met praten over iets.. als ik het niet doe word er nooit over gepraat.. maar er ontstaat altijd ruzie als er ergens over begonnen word. Ik ben immers degene die een eetstoornis had en depressief was.. waardoor ik ook heel wat spanning in huis heb gebracht. En nu moet ik het mijn ouders misschien ook nog aandoen om ze te vertellen dat ik bi of lesbi ben!? Wat ben ik voor rotdochter! Voor dat ik uit huis ben geweest een tijdje (dat is in januari 2002 geweest) wouden mijn ouders alles, maar dan ook echt alles aan mij veranderen.. ik was FOUT.. hartstikke fout. Ik deed niks goed. Ik had altijd het gevoel dat ze me ontzettend haatte... mijn moeder nam het altijd maar voor mijn oudere zus op en mijn vader voor mijn jongere zusje... en ik: moest maar voor mezelf opkomen. Soms denk ik dat ik maar beter niet kan bestaan. Dat zou het gezinsleven hier thuis een stuk leuker maken.

Wat is het leven soms toch moeilijk!! Waarom ben ik degene die zoveel overkomt... of stel ik me aan en zie ik alles verkeerd? dat zou het wel zijn....

Bedankt voor het lezen, zou het fijn vinden als u/je een reactie geeft...

Liefs Lili