Ik erger me
Ik erger me aan mezelf, op dit moment kan ik niks doen zonder me er aan te ergeren.
Ik wil schrijven maar het lukt me niet, niks is goed genoeg.
Ideeën zat, maar de uitwerking ervan blijft me ergeren. Het mist allemaal iets en ik kom er niet achter wat.
En dat ergert me.
Ik denk dat het ergens wel aan ligt dat het afgelopen week ook totaal niet lekker liep, ik ben tot 2 keer toe compleet natgeregend, het was koud, het hotel was gewoon klote en tot overmaat van ramp moest ik (op gedwongen vrijwillige basis) ook nog eens op zaterdagmorgen om 04.45 mijn bed uit om te werken (terwijl ik het weekend toch wel redelijk als heilig beschouw).
Gisteren toen ik boodschappen deed, ook al weer zoiets, een vrouw zet haar complete boodschappen op de band, om er daarna achter te komen dat ze iets vergeten is en dus terug loopt, op een ergerlijk slap tempo, om het product alsnog te pakken. Aargh, dat ging allemaal zo traag. En bovendien, als je een boodschap vergeet zal het vast niet belangrijk zijn. Toen die vrouw, eindelijk, terugkwam heb ik maar op net hoorbaar volume een zucht gelaten om er blijk aan te geven dat ze irritant was.
Mijn straat ligt al 5 weken opengebroken voor de voordeur, wat betekent dat ik in de straat naast de onze mijn auto moet parkeren, maar omdat men daar binnenkort (maar vast achter schema, ze zijn tenslotte hier al vertraagd) ook wil beginnen hebben ze maar vast daar de helft van de parkeerplaatsen opengebroken, fraai gedaan heren stratenmakers, hartelijk dank voor het feit dat ik nu dadelijk een heel eind kan gaan lopen om bij mijn auto/huis te komen. (uiteraard was dit sarcasme)
Mijn buren spelen trompet, heel vals, wat ik probeer te verdrijven met een goed volume uit de speakers.
Ik denk dat het tijd wordt dat ik mn biefstukken ga bakken, daar erger ik me tenslotte niet aan.
castigador, man, 42 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende