Ik haat het.
En opeens sloeg mijn humeur om. Ik had me er zo op verheugd je vandaag te zien.. maar je was er niet en de teleurstelling hakte er behoorlijk in. Ik voel me leeg en kan wel janken maar het ergste van allemaal is.. dat ik dit niet zou MOETEN voelen. Ik dacht over je heen te zijn maar ook dit bewijst weer dat een deel van mij je na anderhalf jaar nog steeds niet los kan laten. Want wat wil ik je graag weer even spreken en dat fijne, vertrouwde gevoel omarmen. Ik zeg zo vaak tegen mezelf dat ik het los moet laten, dat ze het niet waard is omdat ze geen moment mij zal missen, geen traan om mij zal laten.. ik zal niet eens een moment haar gedachtes kruisen. Maar toch doe ik het, meer dan ooit en ik haat 't.
decode, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende