Ik kan niet meer...

Hey...

Naja, ben gegaan. Er waren allemaal alto's, een paar kenden ik. Ze kwamen naar me toe om te vragen wat IK hier deed? (PPpfff, omdat ik geen wijde broeken draag heb ik zeker geen recht om naar hun 'soort' muziek te luisteren zeker...verdrietig )
Naja, al met al voelde ik me niet op m'n gemak. Allemaal knetterstonde lui... Liset (schoolvriendin waar ik veel mee op trek) was ook mee gekomen. Lief he! Egbert-Jan bedankte ons dat we kwamen. (Hij keek alleen Liset aan als hij praatte, ik moest het doen met een paar blikken). Zo ook alle anderen...

De muziek. Keihard. Een tikkie te hard voor mij soms. Ach... ik vond alles wel best zo, ik had 3 kwartier luxe uitzicht op Adrian. Soms leek het net alsof hij mij aan keek. Dat dacht ik op Lowlands ook toen Stereophonics aan het spelen waar en Kelly Jones onze kant op keek (de zanger).
Op het laatst speelden ze een nummer waar een andere jongen uit me klas schreeuwde nahnah Ik heb echt lang niet in zo'n deuk gelegen. Dat vertelde ik hem ook toen ie het podium af kwam.
Adrian kwam naar Liset. Een kort praatje. Hij deed net alsof ik niet bestond... en weg was hij. Tot nu toe moest ik altijd op hem afkomen. Dat ga ik nooit weer doen... Het is niet Liset hoor. Het zijn de jongens.

Ik stond er naast. Kon wel janken. Ik heb nog nooit zo alleen gevoeld. Probeerde mezelf op te vrolijken dat mijn vader weer tegen mijn had gepraat. Al was het niet veel. (Ik zie die man nooit, hij is altijd werken of de kroeg ik. Of dronken...) Helaas hielp dit averechts.

Thuis gekomen heb ik in bed zitten janken. Natuurlijk ben ik alleen. Ze vroegen me ook waarom ik zo boos keek de hele tijd. Uit zelfbescherming... waarom ik me zo t(r)uttig voordoe. Teruggetrokken. Ik huilde 2 uur non-stop. Alles wat ik ben, ben ik geworden. Ik mis vaderliefde. M'n vader kijkt altijd ook mijn broertje aan als we eens praten. Mensen doen altijd alsof ik niet besta...

liefdesverdrietliefdesverdrietliefdesverdrietliefdesverdrietliefdesverdrietliefdesverdrietliefdesverdriet

Sammy

Faint - Linkin Park

I am a little bit of loneliness, a little bit of disregard
Handful of complaints, but I can help the fact, that everybody can see these scars
What I want you to want, what I want you to feel
But it's like no matter what I do, I can't convince you, to just believe this is real
So I let go, watching you, turn your back like you always do
Face away and pretend that I'm not
But I'll be here 'cause you want what I've got

I can't feel the way I did before
Don't turn your back on me
I won't be ignored
Time won't heal this damage anymore
Don't turn your back on me
I won't be ignored

I am a little bit insecure, a little unconfident
'Cause you don't understand, I do what I can, but sometimes I don't make sense
I say what you never wanna say, but I've never had a doubt
It's like no matter what I do, I can't convince you, for once just to hear me out
So I let go, watching you, turn your back like you always do
Face away and pretend that I'm not
But I'll be here 'cause you want what I've got

I can't feel the way I did before
Don't turn your back on me
I won't be ignored
Time won't heal this damage anymore
Don't turn your back on me
I won't be ignored

Now
Hear me out now
You're gonna listen to me, like it or not
Right now
Hear me out now
You're gonna listen to me, like it or not
Right now

I can't feel the way I did before
Don't turn your back on me
I won't be ignored

I can't feel the way I did before
Don't turn your back on me
I won't be ignored
Time won't heal this damage anymore
Don't turn your back on me
I won't be ignored

I can't feel
I won't be ignored
Time won't heal
Don't turn your back on me
I won't be ignored
07 feb 2004 - bewerkt op 02 jul 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Colorblind
Colorblind, vrouw, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende