1 maand zonder jou....
Zonder jou liefde knuffels en kussen
Zonder je ook maar even gesproken te hebben
Ja heel even, een gesprek, face to face met de hoop dat het die avond weer goed kwam
Helaas...
Toen weer 2 weken geen contact, geen wap geen sms geen belletje
Ik mis je zo verdomd erg... Bijna 1 jaar voelde ik me het gelukkigste meisje op de wereld
Alle planne die we hadde, de toekomst samen besproken en ineens... Alles weg
Je zei van me te houden en om me te geven maar dat het gevoel anders is...
Waarom, gewoon nogsteeds waarom is de vraag die blijft
Wij die zo gelukkig waren samen, overal en alles aankonden, alle mooie dingen, zoals even voor
Een concert naar duitsland -poets of the fall-
Jij, gewoon jij was en bent alles voor mij, ik ga steeds een beetje meer kapot
Stuk van verdriet, niet kunnen eten en slapen, nogsteeds jank ik alles bij elkaar
En jij,,, je lijkt gewoon door te gaan, als ik je bericht krijg ik niets terug... Ook dat doet mij zeer
Want ik ben niet alleen jou kwijt als mijn vriend, maar ook mn beste vriend, mn urbex maatje.. Degene waarmee ik zo goed kon praten, en degene die me door en door kent, door mn masker heenprikte en mij nam zoals ik ben
Nogsteeds hoop ik waneer ik terug kom van het werk jou autotje in de straat te zien staan en jou op de bank te zien zitten, hoop ik dat je nu de rust kan vinden om na te denken over ons, en het toch weer samen op te kunnen pakken. Dat ik iedere vrijdag weer richting het hoge noorde kan en we samen een top weekend kunnen maken, en op zondag weer te kunnen zeggen ' tot snel'
Jou woorden waren altijd ' samen komen we er wel'
Nu alleen ben ik nergens..
Ik mis je zo ontzettend