ik mis mijn ouders

sinds ik bij me ouders weg ben en nu in een ander gezin zit en meer rust in me hoofd heb,
realiseer ik me steeds meer dat ik mijn eigen ouders mis.

hier is alles zo makkelijk en is het een gezin die feestdagen uitgebreid viert met de hele familie en veel gezamenlijke dingen doen zoals, gezamenlijk eten, veel bespreken, samen koken, en veel lol hebben, in ieder geval genieten van elkaar.
en elke dag weer vraag ik me af waarom ik dat niet met mijn eigen ouders kan hebben.

ik wou dat ik weer een peutertje was die nergens wat van wist of niets om zich heen door had, maar gewoon plezier had.
nog bij papa op schoot zat en mama die mij in slaap kriebelt, of mama die warme melk maakte zodat ik weer ging slapen, en papa of mama die een soepje maakte als ik ziek was.
nee dat is er niet meer. dat is voorbij.
want mama is ziek en papa is leeft in zijn militaire wereldje en is daar de weg compleet is verloren, en daarmee ook al zijn kinderen want ons ontzettend veel verdriet doet maar hij niet eens meer kan zien.

ik wil ook een gezin waar ik zelf thuis hoor en dat bij mij hoort.
mijn eigen gezin.
mijn eigen gezin met mijn allerliefste 4 broers en mijn ouders.