mijn stoornis en ik

sinds ik weet dat ik een stoornis heb weet ik waarom ik bepaalde dingen doe of zeg en waarom ik op veel dingen geen controle heb.
mijn diagnose is borderline structuur, een ontwikkelingsstoornis en een persoonlijkheidsstoornis.
nee ik heb geen makkelijke jeugd gehad en ja soms denk ik ook dat alles en iedereen beter is zonder mij. maar ja dat is niet de juiste oplossing.
ik realiseer me nu pas wat ik in mijn leven mis en juist nodig heb zoals ouders die er voor je zijn en die je elke dag nodig hebt. gelukkig heb ik medicijnen gekregen om mijn hoofd rustig te houden.
het is zo lastig als je bij je vriend en zijn gezin woont. ik besef me nu dankzij zijn zusje omdat zij alles zo perfect heeft wat is mis. ik ben zo jaloers op haar maar dat vind ik ook echt niet gek. Ze was me allerbeste maatje en vriendin en nu stoot ik haar alleen maar af en dat is wat mijn stoornis doet. ik wil haar niet kwijt ik hou van haar maar bij haar lijkt alles zo goed, bijvoorbeeld ; zij voetbalt en is daar ook nog goed in, ik sport niet wat ik ben lichamelijk ook zien. zij doet havo en haalt goede cijfers, ik doe mavo en kan me kop er niet bij houden door mijn situatie en al die instanties en psychologen. zij ruimt het huis altijd op en dat voor zwaar beloont en bij mij werd dat thuis nooit gezien terwijl ik voor mijn moeder zorgde omdat zij psychotisch en schizofrenie is en dat was nooit een keer goed. zij doet leuke dingen met haar vader en ik heb een slechte relatie met me vader wat ik het liefst zo diep mogelijk in me zelf begraaf. ik voel me zwaar onderdanig bij haar en zij is veel jonger want bla bla bla zij is beter en dit en dat. ze is net 15 en gedraagt zich tegen mij alsof ze me oudere zus is die op mij moet letten en passen en die de verantwoording heeft. nou sorry dat heb ik 16 bijna 17 jaar gedaan en ik red me dus prima en dan hoeft zij niet zo tegen me te doen. maar ik weet dat ze het niet zo bedoelt en dat we van elkaar houden maar ik stoot haar onbewust steeds meer af en dat heb ik met iedereen gedaan die ik lig heb behalve tegen me vriend. ik wil niet steeds die gedachtenis in me hoofd dat ik dood moet en dat iedereen me haat en dat ik niks kan en ik alles toch kapot maakt. nee ik wil dit allemaal niet ik wil me zelf zijn en ook tegen anderen. ik wil vrienden waar ik lol mee kan hebben en mee kan praten en ik wil op me moeder haar schoot kunnen liggen en dat ze me kriebelt en een papa die trots op me is, maar nee op een of andere manier krijg ik dat op geen 1 manier voor elkaar. ik hoop dat ik genoeg therapie krijg zodat ik met die stoornis om kan gaan en lekker kan genieten op zelfstandig begeleid wonen.