Bij elke oude dame word je praktisch volgeladen met koffie .
En omdat ik dat wel lief van ze vind,zeg ik dan ook nooit nee tegen een bakkie .
Maar omdat ik OOK leid onder het syndroom wat Sicret laatst zo treffend omschreef..
Het: ik -plas -liever -op- mijn-eigen -wc-syndroom,stond ik vanochtend hinkepinkend bij de bushalte .
En die regen en die plassen opspattend water hielpen ook al niet mee..daardoor moest ik NOG nodiger .
Natuurlijk bleef die bus weer een eeuwigheid weg...
Verdorie....
Ik was blij toen ik dat ding aan zag komen...gauw instappen en maar hopen dat hij niet overal hoefde te stoppen.. Dat viel gelukkig mee..
Eenmaal thuis in 1 sprint naar het kleinste kamertje van het huis...
Pfffff,wat lucht dat op...
Volgende keer toch maar eens minder te drinken aannemen .
(Of gewoon leren ook bij vreemde naar de wc te gaan...
)