Ik voel me 80.



Door de verdoving die ik net kreeg (smaak is vet smerig, mensen naar de maan sturen kan wel, maar een verdoving met een goed smaakje? Nee hoor.) voel ik me net een bejaarde man. Ik kwijl (komt er natuurlijk net een leuk meisje op de fiets langs terwijl ik in gevecht ben met een sliert kwijl en bloed, hangende uit mijn mond) ik brabbel onverstaanbaar (probeerde een bekende duidelijk te maken waarom ik stond te worstelen met die sliert) en mijn gezicht hangt slap (‘Ha, goede grap! Ik wou dat ik kon lachen’). Bovendien irriteer ik me duidelijk aan alles en iedereen, heb ik momenteel het idee wat ik wél weet hoe alles moet. Ik voel de dus écht tachtig. Gelukkig ging het trekken van de tanden verder wel goed, verdoving kwam toen wel goed was pas en de dokter leek nog humor te hebben ook. Wat wil je nog meer? Ohja, een zuster die beschrijft wat er gebeurt. Heel fijn. ‘Nu schraapt hij het tandvlees weg, oh dat bloed wel flink hè?’

Goed, ik ga even boven de wasbak staan kwijlen.

Cheers,

Joint.
05 jun 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende