De tranen zijn er te veel.
Ik dacht dat ik het wel aan kon.
Maar na 1,5 jaar,
Word de pijn en de angst me toch te veel
Mijn leven is een puinhoop, ik lig er onder en zie het licht niet meer..
Ik weet niet wat ik er bij moet denken als, dat maar steeds door mijn hoofdspookt.
Ik krijg steeds maar weer van die aanvallen.
dat alles terug komt van die ene avond en die ene middag.
En dan Krijg ik het voel dat ik geen lucht meer krijg..
Als of me keel dicht geknepen word.
Als of HIJ er weer is, en me dood bang maakt.
Zoals die 2 keer.
Iedereen zegt dat ik meot gaan praten.
Maaar ik kan de stap niet zetten om te gaan praten.
Want de gene waar mee ik praat, Hij is de laatste tijd er niet meer.
Altijd niet op school enzo.
Me moeder laat me in de steek, ik woon nu niet meer thuis.
Ze is echt zo egoïstiesche bitch.
Mijn vader gaat trouwen met een vrouw die hij net 2 maand kent.
Ik word gek
Ik wil weg
Weg van alles om me heen.
En voor 1 min.
Eens zonder pijn en zonder verdriet en doodse angst te zitten.
Er is neit meer mee te leven.
Maar ik blijf het licht er van in zien?
En hou me sterk maar voor hoe lang vraag ik me af
WAAROM
Ik zie het licht even niet meer
.
xx blacklady.