Ik wou dat ik een dokter was..
Vandaag (of eigenlijk moet ik op dit tijdstip gister zeggen geloof ik;p), ben ik gebeld door mn arts. Ik had maandag bloed geprikt omdat het weer slecht gaat. Zelf was ik niet thuis, mn vader nam op en legde ook uit waarom ik had geprikt en dat ik een pilletje erbij wil nemen zodat de medicatie iets hoger is. De arts raadt dit af want ze zegt dat t tijd nodig heeft en dat t bloed verder prima zit en dat ik dus op de juiste dosis medicatie zit. Als ik t er niet mee eens ben, moet ik haar bellen.
Nu is t zo dat ik deze arts erg mag. Alleen is t ook zo, dat ik op internet vaak heb gelezen dat andere patiënten die zich ook niet goed voelde bij de volgens de arts 'juiste' dosis medicijnen, het vaak hielp om boven de zogenaamd juiste medicatie te zitten. Ik wacht nu al 1,5 jaar op verbetering, en t blijft wisselen tussen goede en slechte momenten, maar ik wil zekerheid. Ik wil me goed voelen, mezelf kunnen zijn. Ik wil zeker weten of t goed komt. Want ik moet de medicijnen mn hele leven slikken, ik houd deze ziekte mn hele leven maar ik wil niet mn hele leven wachten op het moment dat t beter gaat. Ik wil zekerheid, me kunnen voorbereiden. Weten of t goed komt of niet. En deze zomer ga ik weer naar Lowlands en ik hoop toch van harte dat ik me dan goed voel!
Maar toch durf ik dit niet zo goed tegen haar te zeggen, want wie gaat er nou tegen zijn dokter in? Zij heeft er voor gestudeerd, ik ga slechts naar 6v. En als ze een bitch was geweest had t me geen zak uitgemaakt, maar ze is juist zo aardig. Maar ik wil iemand die me eerlijk verteld wat me te wachten staat, die meer ervaring heeft met deze ziekte met mensen van mijn leeftijd. Ze is kinderarts maar ik ben haar enige patient met hashimoto. Ik kan het gewoon niet over mn hart verkrijgen om tegen haar in te gaan..
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende