Ik voel me al echt dagen slecht.
Alsof de medicijnen niet helpen.
Ik voel me down, weet niet waar ik heen moet met mijn gevoel.
Ben ontzettend moe, terwijl ik wel heb geslapen.
Vandaag ga ik wel naar school, even wat afleiding zal me goed doen. Even wat vrolijke mensen om me heen. Die afleiding zal me goed doen..
Ik weet ook even niet bij wie ik terecht moet, iemand die mij kan helpen. Luisteren!! Wat zal me dat opluchten, maar die stap te zetten om alles te vertellen wat je dwarszit is een hele grote voor mij.
Ik weet ook zeker dat ik de maanden na mijn depressie alles heb opgekropt, ik heb er weinig over gepraat, vandaar dat ik er nu zo mee in de knup zit. Ik weet waar het door komt, en de oplossing is met iemand erover praten. Maar die stap..
't zit me zo in de weg, ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan.
Ik weet ook niet waar ik bang voor ben, waarom zou ik het niet aan diegene vertellen? Ik vertrouw hem/haar, ik kan er alles bij kwijt.. waarom durf ik dit dan niet? Ik weet het echt niet..
Blegh..