In de war

Jaa, dit is dus de eerste keer dat ik in een 'dagboek' schrijf. Dat leek me zo belachelijk maar ze zeggen dat het wel nuttig kan zijn om even tegen 'iemand' je gedachten te lossen dus bij deze begin ik er ook maar eens aan...

Ik ben zo in de war, over mezelf, over andere... In 2014 wou ik gewoon terug gelukkig zijn, zonder gedoe van ex liefjes etc. Blijkbaar is me dat niet gegund. Ik zit zo veel met mijn ex liefje Corneel in mijn hoofd. Iedereen zei dat ik hem moest laten voor wat hij is, omdat hij me zo hard en zo vaak gekwetst heeft. Maar iedere dag hoop ik gewoon dat ik 's morgens wakker wordt met een smsje van hem op mijn gsm. Dat zou me gewoon blij maken omdat ik dan weet dat hij aan mij denkt. Alleen weet ik niet of ik zou antwoorden omdat ik denk dat het dat dan weer erger zou maken. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het ene moment denk ik dat ik veel gelukkiger zonder hem zal zijn maar enkele minuten later zit ik weer wenend achter mijn computer of op mijn kamer. Ik ben zo gebroken, ik heb echt zoveel schrik dat hij veel gelukkiger is zonder mij ik gun het hem, dat meen ik, maar het kwetst me ook. Hij weet zowat al mijn geheimen en ik weet dat hij die nooit tegen iemand anders zal zeggen! Dat weet ik gewoon, maar waarom blijf ik dan die schrik hebben? Waarom kan ik hem niet gewoon loslaten na alles wat hij me heeft aangedaan? Waarom begrijpen de mensen niet waarom het voor mij zo moeilijk is? Ik weet niet wie ik kan vertrouwen want ik zit met zoveel vragen die ik aan iemand wil stellen... Ik zit met gedachten die ik niet zou mogen hebben...
Ik ben er onderdoor aan het gaan en blijkbaar is er niemand die dat ziet...