ironie is gaaf :P

Oww gisteraaf sinterklaas:
Nouwja, gedichies met een kadootje erbij. mn vader had mij en ik had mn vader.
heb geprobeerd er een mooi gedicht van te maken, waar mijn waardering voor hem uitsprak, maar helaas...tis wel btje gelukt, maar zodra ik serieus een mooie, waarderende zin wilde schrijven, verviel ik weer in mijn eeuwige, nooit verdwijnende, ironische kijk op alles. het lijkt wel alsof ik serieuze dingen altijd met een zweem van ironie bekijk. alsof ik niet anders kan....ik kan ook niet anders...

vorige week op mijn werk ben ik een hele ochtend serieus geweest (dat wou ik ook, gewoon proberen hoe het was....vaag he )en geprobeerd niet ironisch te reageren ofzo. dacht iedereen meteen dat ik sago was. niemand geloofde eigenlijk dat ik die dingen meende. dus maar terug naar die andere, maar toch wel dezelfde linda: ironisch, vrolijk, never nooit een grote mond. maar ik zeg altijd wat ik denk: door de manier waarop ik het zeg, lijkt het grappig en dat wordt het vaak dan ook. beetje relativerend.
ze weten ook dat ze vage opmerkingen over mij kunnen maken, ik lach er zelf nog het hardst om. en dat is ook gemeend.

ik denk alleen dat ik een beetje vastzit: dit is linda en ze is altijd ironisch, serieuze zaken zijn not done bij haar.

maar dat wil ik niet! een paar mensen weten dat ik ook wel serieus kan praten over dingen en dat doe ik dan ook.
of wat ook vaak stom is: sommigen kunnen dingen heel erg leuk vertellen en zijn er onwijs enthousiast over. dan krijgen ze een reactie van mij van: ja...dus.... het lijkt wel of ik niet geinteresseerd ben. lekker boejent! is mij op het lijf geschreven. terwijl ik het echt wel leuk vind dat ze het met mij willen delen! alleen eerlijk waar: ik zou echt niet weten HOE ik moet reageren. moet ik dan net gaan doen alsof ik het echt leuk vind? ze kunnen er wel tegen, want ze kennen me nu....en ze reageren er cool op. maar soms....ow i wish i could just listen and support someone...
noem het egoistisch, noem het arrogant, ik noem het linda en ik ben mezelf

mjah. ironie is een soort zelfbescherming. mensen niet te dicht bij je gevoelens laten komen. ik weet niet waardoor het komt, ik ben nooit gekwetst geweest ofzo wat gevoelens betreft. of het is een vorm van mezelf wegcijferen: zo van: praat jij maar, ik luister

shit ik weet het niet. ik ga ook wel btje diep in op mezelf
mjah... iedereen moet zichzelf leren kennen en daar ben ik dus nu ff mee bezig...hehe moet je zelf weten natuurlijk

vnaaf lekker party! hij krijgt een chocoladeletter....tis dan wel geen K, maar een L
majaaaaa, hij heeft vast nie door dattie een afgedankte chocoletter van mij krijgt geen zin om nu nog wat te kopen en geld geven is zo onwijs saai en drank krijgtie denk ik ook al genoeg en das ook nie orgineel (nee een chocoletter deze tijd vant jaar is orgineel!!! -ook nie echt he..)
boejuuuuuunt
nouw
x fijn weekend iedereen..