Is het random seks of een escape?

Momenteel zit ik nog al in een fase van me leven waarin het eventjes allemaal niet meer weet.
Net komende uit een diepe depressie en langzaam (onder begeleiding) op zoek naar mezelf. Maar wie ben ik nou eigenlijk en ben ik gelukkig met 't leven die ik nu leef?

Het getrouwde leven, samen met mijn vent wonend in een knus huisje met een lief katertje en (gelukkig) nog geen kinderen. Maar door mijn depressie is het getrouwde leven nog al bekoeld. Hij houd zich voor namelijk alleen met zichzelf bezig en ik die me daar voornamelijk aan erger. Ik heb aandacht nodig, liefde en in zekere zin steun. Ondanks dat die er wel voor me is voel ik die aandacht niet en al zeker niet steun niet. Ik erger me dood aan t feit dat die altijd maar weg is en z'n hobbies belangrijker zijn dan het leven met mij.

Dusss wat doe je er aan?? Mijn oplossing: opzoek naar aandacht.

Het begon heel onschuldig.. Door een avondje stappen met wat vrienden kwam ik er achter dat de beste vriend van een vriend van mij, mij leuk vond. Althans hij vond me wel een geil ding. Ik vond het wel grappig en ging er op in, wat uit eindelijk resulteerde in super leuke opgeilende gesprekken op facebook en whatsapp.. Ondanks dat het totaal me type niet is en ik hem totaal niet aantrekkelijk vind, deed het wel iets met me. Die gesprekken en de mooie woordjes deden me goed. Ik voelde me goed. Ik voelde dat ik er weer mocht zijn. Ik wou meer en dacht ach er zal vast wel ergens een leuke chat site zijn.

Zo gezegd zo gedaan, schreef me in bij die chat site en kwam ik gesprek met B. Het begon met normale gesprekken, de gesprekken werden leuker, we wisselde nummers uit.. met de gesprekken kwamen foto's mee.. en toen zei die ik wil je zien... HELP! Shit ik heb een man, wat doe ik hier mee...

Mijn man en ik hebben dan wel een open relatie (lees: je mag alles doen en laten wat je wilt), maar momenteel is onze relatie nou niet zo super dat het goed uit komt dat het een open relatie is..

Maar goed ik wou mezelf wel eens testen en sprak met hem af. Het was gezellig, een bakkie koffie bij de starbucks en we sloten af met een kus op de mond. Het deed me niks, ik voelde niks, geen vlinders, geen kriebels en toen ik in de auto zat opweg naar huis, naar me man, was ik het praktisch gezegd al bijna vergeten. Eenmaal thuis gekomen ging ik gewoon weer verder met de dagelijkse dingen van het leven zonder dan ook maar iets te zeggen over deze ontmoeting tegen me man.

B appte mijn dat die het gezellig en leuk vond. Hij voelde wel een klik, zowel seksueel als gewoon normaal. Tenslotte hadden we ook gewoon leuk zitten kletsen. Hij wou me zien en kon haast niet wachten om weer heerlijk met me te zoenen.. en aan me te zitten...
Het enigste wat ik dacht ik hou van deze aandacht. Heerlijk.. Hij kletst tegen me, luistert naar me en zegt dat ik mooi ben. Wat wil ik nog meer.. En we spraken weer af... en daarna weer en daarna nog een keer..
Zelfs op me trouwdag sprak ik met hem af na me werk. We zaten heerlijk in zijn auto te zoenen en te voelen... maar nog steeds geen gevoel erbij... behalve opwinding dan..

Hij fluisterde in me oor.. ik kan niet telkens maar zo met je afspreken... ik wil meer van je..
Zucht wat moet ik nou.. Ik hou van deze aandacht, maar ik schaam me voor me lichaam. Hij is lief, maar hoe reageert me man erop. Moet ik het me man uberhaubt wel vertellen... Na een weekend er over na gedacht te hebben had ik toch besloten om naar hem toe te gaan...

Daar zat ik dan.. in de auto naar hem toe. Me gedachten stonden op oneindig, de opwinding begon al te komen.. Ik belde bij hem aan en had toen zo van shitttt ik ga zo seks hebben met een ander.. Hij deed zn deur open.. we zoende.. we voelde... en niet veel later lagen we heerlijk uitgeput op zijn bed.

Raar dacht ik bij mezelf, het doet me niks. Ja de seks was goed, daar niet van. Maar qua gevoelens doet het niks met me. Ik zat hem meer te vergelijk met me man. Hij deed iets bij me en toen dacht ik jaaa... zo doen alle jongens t dus want me man doet t ook zo..

Al met al hebben we die avond 2x keer seks gehad en heerlijk zitten kletsen met elkaar over andere dingen.. Het voelde goed en ook wel heerlijk dat ik mij zo op me gemak bij hem voelde. Helemaal niet raar, als of ik hem al jaren kon...

Opweg naar huis was ik het al weer zo goed als vergeten. Het enigste waar ik eigenlijk alleen maar over na zat te denken is wat dit bekend over me relatie en hoe me relatie nu is. Worden de twijfels over mij relatie niet alleen maar versterkt door dit, omdat het gras misschien ergens groener is.. Of loopt het gewoon echt niet meer tussen mij en me man?

Wie weet... maar dit verhaal krijgt zeker een staartje..