Isolement

Als er iets is waar ik hard aan mee werk is het wel een isolement waarin ik verstrikt raak.
Zo graag wil ik het anders terwijl ik weet dat het gewoon niet anders is. Nu niet.
Het was anders en het wordt anders maar die tijd die er tussen zit moet ik aangaan.

Zelfs met mijn oude vertrouwde en fijne vriendengroep merk ik dat ik ik niet ben.
Hoor halve gesprekken, mis daardoor de helft en kan ook gewoon de lol niet inzien van sommige mededelingen.

Soms denk ik dat ik te veel van dingen verwacht en vervolgens weet ik dat dit niet het geval zou moeten zijn en ook niet is, want het kan ook veel beter zijn dan dat het nu is.
Ik kan gelukkiger, vrolijker, vrijer en beter leven. Beter dan nu. Genietend. Het kan.

Alleen gebeurt het niet.
Ik zit (tijdelijk) vastgeroest in een isolement waar ik iedereen door wegduw en zelfs de mensen die ik het meeste lief heb pijn lijkt te doen. Of dit nou echt zo is of mijn waarheid...? Mijne ja.

Ik stik gewoon in mijn eigen gedachtes en eigen ideeen...
Door de geisoleerde ik
29 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende