Je zat naar me te staren..
Ik was zo blij, zo ontzettend blij,
Zo blij was ik nog nooit geweest!
Maar al na een paar weken ging het uit..
Als je eens wist, hoe zeer dit bij mij deed,
Als je eens wist, hoeveel ik nu nog van je hou..
Dan zou je me niet kwetsen,
En dan zou je mij niet alleen laten,
Ik wou dat ik het je zeggen kon,
En er gewoon met je over praten,
Over hoe het allemaal begon.
Ik wil je niet kwijt raken,
Als jou ogen maar niet zo onschuldig keken,
Dan zou ik je het eindelijk kunnen zeggen, en je alles uitleggen.
Want wat is er nou mis gegaan?
Tranen in mijn ogen, we keken elkaar aan,
Wat was je van plan? Was het goed of slecht?
Alles herhaalt zich bij mij elke dag maar weer opnieuw..
Onze armen om elkaar heen slaan, en dan een laatste zoen,
Je was weg en het werd kou,
je moet echt weten dat ik nog veel van je hou!
Endat ik je zomaar niet ga vergeten.
Maar ik ben je kwijt...