Je zult vast wel een mening hebben!

Ik snap mensen soms niet dat als je beperkt bent, want ik zie mijzelf nog niet als gehandicapt. Dat ze denken dat je alle tijd van de wereld hebben of dat als je dingen doet je gewoon kan werken. Er is nooit een middelweg bij bepaalde mensen. Ik weet niet of nu medelijden voor hun moet hebben, dat hun visie zo klein of dat ik gewoon blij moet wezen dat ik naast de ellende, een leven heb.

Ja, ik slik meer pillen dan JFK, Ja, ik heb een scootmobiel en Nee, het is niet het einde van mijn leven. Volgend jaar zelfs vanaf de vanaf mijn verjaardag tot mijn reis naar familie in Kreta, heb ik veel op de rol. Niet in de zin dat ik elke dag fysiek super actief ben dat ik ten kosten van mijn gezondheid. Maar ik krijg bezoek. Vanuit Engeland eerst en daarna van de Verenigde Staten. Daarna lang weekend in Delft en daarna Kreta.

Dus voor die mensen die denken dat ik geen leven heb, die zullen ontdekken dat mijn agenda misschien geen werkafspraken bevat. Maar dat ik gewoon als een mens, leef en dat ik mensen een plekje op mijn slaapbank aanbiedt. Zodat ze Zeeland en Nederland kunnen zien, wij samen dingen kunnen doen zonder een enorme hoge rekening. En de gene die komen en waar ik heen ga, die vallen in de groep van vriendschap, broederschap en familie.

Vergeet dit nooit: Er is maar weinig nodig om gelukkig te kunnen leven - Marcus Aurelius