Volgens Aristoteles

Volgens Aristoteles… veel mensen kennen deze woorden van de slot couplet van beroemde nummer van de Nozem en de Non gezongen door Cornelis Vreeswijk.
Maar ik ga niet over muziek hebben. Ik ben weer eens in de nacht aan het schrijven. Ik ben een echte nachtuil. Niet altijd door keuze, zeker vannacht niet. Pijn, zelfs het wondermiddel morfine werkt niet. Soms word je een beetje moedeloos van hoor. Ik heb soms dat ik heel de nacht niet slaap, dagen vol pijn en dan snappen mensen niet dat je huis bijvoorbeeld enorm afschermt. Ik wil niet dat iedereen een voet over de drempel zet, ook vanwege een paar

Redenen:
1. Mijn huis is mijn veilige haven
2. Ik wil geen gedonder in mijn kot
3. Ik woon in een dorp, dus als ik rare mensen in huis haal gaat dat over de lippen
4. Ik ben genoeg buiten de deur, soms wil ik niemand rond mijn.


Maar ik twijfel achteraf wel eens over mensen die ik heb binnen gehaald. Dit weekend genoeg. Iemand die eerst heel hecht was in de groep, heeft zich vanwege een stomme redenen zichzelf verbannen naar een leven, waarin volgens hem bepaalde dingen niet te combineren zijn. Onzin, grote onzin. Want als zijn verhaal de waarheid zou zijn dan was vriendschap zo uniek dat het aangaan van vriendschap, Hart van Nederland op de stoep zou staan!

Soms laat je mensen in je huis, die je teleurstellen. Daarom is de prijs onbetaalbaar van echte vrienden. Maar soms moet je kans nemen. Achteraf ga je dan wel eens twijfelen aan je wijsheid. Maar volgens Aristoteles is twijfel is het begin van wijsheid!
Dus ik hoop in de jaren dat het mijn gegund, dat ik in dit huis kan blijven hopen ik meer wijsheid krijg door twijfel, fouten maken, door slim te zijn en te luisteren naar andere die dingen soms beter zien dan ik zelf.

Maar ik verlaat jullie voor digitaal Kreta… de reden zal binnenkort trouwens wel bekend waarom.